Monday, 30 September 2013
ഒരു കുറ്റവാളിയുടെ വിദഗ്ധോപദേശ പരീക്ഷണങ്ങള്‍
ഒരു കുറ്റവാളിയുടെ വിദഗ്ധോപദേശ പരീക്ഷണങ്ങള്‍
ചെറുപ്പത്തില്‍ വായിച്ച ഏതോ ഒരു ഷെര്‍ലക്ക് ഹോംസ് സംക്ഷിപ്തരൂപത്തിന്റെ ആമുഖത്തില്‍ എഡിറ്റര്‍ പറയുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്. (ഓര്‍മ്മയില്‍ നിന്ന് പകര്‍ത്തുന്നത്). “സ്വാധീനിക്കുന്ന കഥാപാത്രങ്ങളുടെ പേരുകള്‍ മക്കള്‍ക്കോ വളര്‍ത്തുജന്തുക്കള്‍ക്കോ ഒക്കെ ആളുകള്‍ ഇടാറുണ്ട്. എന്നാല്‍ ഷെര്‍ലക്ക് ഹോംസ് എന്ന പേര് മാത്രം ആരും അങ്ങനെ ചാടിക്കയറി ഇടില്ല. അത്ര ബുദ്ധിശാലിയായില്ലെങ്കില്‍ ആ പേര് വലിയ ഒരു ഭാരമായിത്തീരും. ഒരു പക്ഷെ പേരിന്റെ ഉടമ ഒരു കോമാളിവേഷമായി മാറാനും മതി.” ഷെര്‍ലക്ക് ഹോംസ് ആരാധനയുടെയും അമ്പരപ്പിന്റെയും അന്തരീക്ഷത്തില്‍ സംഗതി ശരിയാണല്ലോ എന്ന് എനിക്കും തോന്നി. എം ടി തന്റെ കഥയിലെ പൂച്ചക്ക് പേരിട്ടതൊഴിച്ചാല്‍ വേറെ എവിടെയും ഞാന്‍ ഷെര്‍ലക്ക് എന്ന പേര് കണ്ടിട്ടില്ല. പൂച്ചകള്‍ വലിയ ബുദ്ധിജീവികളായതുകൊണ്ട് അവരെക്കൊണ്ട് ആ പേരിന്റെ പ്രൌഡിക്കൊപ്പിച്ച് ജീവിക്കാന്‍ സാധിക്കുമായിരിക്കും.
ഷെര്‍ലക്ക് ഹോംസിനെപ്പറ്റി പിന്നീടൊരിക്കല്‍ എഴുതാം. ഇത്ര പ്രശസ്തനായതുകൊണ്ട് ടിയാനെപ്പറ്റി ഞാന്‍ എഴുതിയില്ലെങ്കിലും ഒന്നും സംഭവിക്കാനുമില്ല. എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് പ്രൊഫസര്‍ ജെയിംസ് മോറിയാര്‍ട്ടിയെപ്പറ്റിയാണ്. സര്‍ ആര്‍തര്‍ കോനന്‍ ഡോയല്‍ സൃഷ്ടിച്ച ഷെര്‍ലക്ക് ഹോംസിനോളവും വാട്സണോളവും തന്നെ മികച്ച കഥാപാത്രമാണ് പ്രൊഫസര്‍ ജയിംസ് മോറിയാര്ട്ടി. ഡോയലിന്റെ നാലാമത്തെയും അവസാനത്തെതുമായ ഷെര്‍ലക്ക് ഹോംസ് നോവല്‍ ഭീതിയുടെ താഴ്വര (The Valley of Fear)യില്‍ മോറിയാര്‍ട്ടിയെപ്പറ്റി പറയുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്. “മോറിയാര്‍ട്ടിയെ കുറ്റവാളിയെന്നു വിളിച്ചാല്‍ നിയമത്തിനുമുന്നില്‍ നിങ്ങള്‍ അപകീര്‍ത്തികരമായ പ്രചരണം നടത്തിയെന്നേവരൂ- അതാണ്‌ അതിലെ അത്ഭുതവും മേന്മയും! എക്കാലത്തെയും ഏറ്റവും മികച്ച ഗൂഡാലോചനക്കാരനാണ് അയാള്‍. ഓരോ കുറ്റകൃത്യവും നിര്‍ണ്ണയിക്കുന്ന, അധോലോകത്തെ കൈപ്പിടിയിലൊതുക്കുന്ന തലച്ചോറ്. രാജ്യങ്ങളെ വളര്‍ത്താനോ തളര്‍ത്താനോ കെല്‍പ്പുള്ളവന്‍, അതാണ്‌ മോറിയാര്ട്ടി! എന്നാല്‍ എല്ലാ സംശയങ്ങളില്‍നിന്നും അയാള്‍ ഒഴിഞ്ഞുനില്‍ക്കും. ഒരു കുറ്റാരോപണവും അയാളിലെത്തില്ല. അത്ര കറകളഞ്ഞതാണ് അയാളുടെ നിയന്ത്രണം. അത്ര സൂക്ഷ്മതയോടെയാണ് അയാള്‍ തന്നെത്തന്നെ മായ്ച്ചുകളയുന്നത്. ഈ വാക്കുകള്‍ പറഞ്ഞതുകൊണ്ടുതന്നെ അയാള്‍ക്ക് നിങ്ങളുടെ പേരില്‍ മാനനഷ്ടത്തിന് കേസ് കൊടുക്കാന്‍ കഴിയും. പിന്നെ ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് കിട്ടുന്ന പെന്‍ഷന്‍ അതിനുവേണ്ടി ചെലവഴിക്കേണ്ടി വരും.” (സ്വതന്ത്രവിവര്‍ത്തനം)
സിനിമയിലും സാഹിത്യത്തിലുമൊക്കെയായി നാം പരിചയപ്പെട്ടിട്ടുള്ള വില്ലന്മാരില്‍ ഏറ്റവും മികച്ച ഒരാളുടെ വാങ്മയചിത്രമാവും ഇത്. എന്നിട്ടും ഡോയല്‍ തന്റെ കഥകളില്‍ ആകെ രണ്ടെണ്ണത്തില്‍ മാത്രമേ മോറിയാര്‍ട്ടിയുടെ കഥാപാത്രത്തെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നുള്ളൂ എന്നത് ആശ്ചര്യകരമാണ്. The Final Problem, The Valley of Fear എന്നീ രണ്ടുകഥകളില്‍ മാത്രമാണ് മോറിയാര്ട്ടി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നത്. The Empty House, The Norwood Builder, The Missing Three-Quarter, The Illustrious Client, His Last Bow എന്നീ കഥകളില്‍ മോറിയാര്‍ട്ടിയെപ്പറ്റി പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്. ഷെര്‍ലക്ക് ഹോംസിനെപ്പറ്റി വിവരിക്കുന്നത്ര അധികം വാക്കുകളില്‍ മോറിയാര്‍ട്ടിയെപ്പറ്റി പറയുന്നില്ലെങ്കിലും കഥാപാത്രത്തിന്റെ തികവിനോ ആ കഥാപാത്രമുളവാക്കുന്ന പ്രതീതിക്കോ കുറവൊന്നുമുണ്ടാകുന്നില്ല എന്നതാണ് സത്യം.
ജിം മോറിയാര്ട്ടി തന്നെ ഷെര്‍ലക്കിനോട് പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക: “ഓരോ അപസര്‍പ്പകകഥയിലും ഒരു പഴഞ്ചന്‍ രീതിയിലുള്ള വില്ലന്‍ വേണം. ഞാന്‍ ഇല്ലെങ്കില്‍ നീ ഒന്നുമല്ല. കാരണം നമ്മള്‍ ഒരേ പോലെയാണ്. ആകെയുള്ള വ്യത്യാസം നീ ഒരു ബോറനാണ് എന്നതാണ്. നീ മാലാഖമാരുടെ പക്ഷത്താണ്.
ഷെര്‍ലക്ക് പുനരാവിഷ്കരണങ്ങള്‍
വായനക്കാരെയോ കാഴ്ച്ചക്കാരെയോ ഒക്കെ കൂടെനിറുത്താനുതകുന്ന ഒരു പ്രധാനഘടകം എന്നും ഷെര്‍ലക്കിനുണ്ട്. സസ്പെന്‍സ്. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഇന്നുവരെ എത്ര ഷെര്‍ലക്ക് പുനരാവിഷ്കരണങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് എന്ന കണക്കെടുക്കുന്നതില്‍ വലിയ കാര്യമില്ല. ഓരോരോ കാലത്തും കാലത്തിനുചേരുന്ന രീതിയില്‍ ഉദ്വേഗഭരിതമായ നിമിഷങ്ങള്‍ക്ക് യാതൊരു കോട്ടവും വരാതെ കഥകള്‍ പുനസൃഷ്ടിക്കാന്‍ ഷെര്‍ലക്ക് ഹോംസിനെ തൊടുന്നവര്‍ എല്ലാവരും ശ്രമിക്കാറുണ്ട്. ഇതില്‍ ഏറ്റവും പുതിയതും ഏറ്റവും ശ്രദ്ധയാകര്‍ഷിക്കുന്നതും ബിബിസിയില്‍ ഒന്നും രണ്ടും സീസണ്‍ പ്രക്ഷേപണം കഴിഞ്ഞ് മൂന്നാം സീസണ്‍ തുടങ്ങാനായി കാഴ്ചക്കാരെ ആകാംഷയുടെ പറഞ്ഞുപഴകിയ മുള്‍മുനയില്‍ നിറുത്തിയിരിക്കുന്ന ഷെര്‍ലക്ക് എന്ന സീരിയലാണ്. ഷെര്‍ലക്ക് സീരിയലിന്റെ ആരാധകര്‍ മൂന്നാം സീസണ്‍ ഇറങ്ങുന്നതിനും അതിന്റെ ചിത്രീകരണം ആരംഭിക്കുന്നതിനും ഒക്കെ മുന്‍പ് തന്നെ കഥകള്‍ ഏതൊക്കെയാവും, എന്തൊക്കെ സംഭവിക്കും എന്നൊക്കെയുള്ള ഊഹാപോഹങ്ങള്‍ തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു. 1887ല്‍ പുറത്തിറങ്ങിയ ഷെര്‍ലക്ക് ഹോംസ് കഥകള്‍ ഒരു നൂറ്റാണ്ട് പിന്നിട്ടിട്ട് ഏറെ കൊല്ലം കഴിഞ്ഞെങ്കിലും ആളുകളുടെ ആവേശമോ താല്‍പ്പര്യമോ ഒട്ടും കുറഞ്ഞിട്ടില്ല. ഷെര്‍ലക്ക് സീരിയലാവട്ടെ പഴയ കാലവും കഥയും പുനസൃഷ്ടിക്കുന്നതിനുപകരം വര്‍ത്തമാനകാലത്തില്‍ നടക്കുന്നതായാണ് കഥകളെ സമീപിക്കുന്നത്. ഐ ഫോണ്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഷെര്‍ലക്ക് ഹോംസ്, ഷെര്‍ലക്ക് ഹോംസിന്റെ കേസുകളെപ്പറ്റി ബ്ലോഗ്‌ എഴുതുന്ന വാട്സന്‍, കമ്പ്യൂട്ടര്‍ കോഡ് വിദഗ്ധനായ ജിം മോറിയാര്ട്ടി എന്നിങ്ങനെ പറിച്ചുനടല്‍ അങ്ങേയറ്റം രസകരവും ബുദ്ധിപരവുമായി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. പഴയ കഥയില്‍ പുതിയ കാലത്തെ കൊണ്ടുവരുന്നതിന്റെ യാതൊരു മുഴച്ചുനില്‍ക്കലും സീരിയല്‍ കണ്ടാല്‍ തോന്നുകയേയില്ല. ഷെര്‍ലക്ക് ഹോംസ് വായിച്ച ആരാധകരെയും ഷേര്‍ലക്ക് ഹോംസ് കഥകള്‍ പരിചയമില്ലാത്തവരെയും ഈ സീരിയല്‍ ഒരേ അളവില്‍ പിടിച്ചുനിറുത്തുന്നുണ്ട്. കഥയിലെ സസ്പെന്‍സ് കൊണ്ടും ഷെര്‍ലക്കിന്റെ ബുദ്ധിവൈഭവം കൊണ്ടും പുതിയ കാഴ്ചക്കാര്‍ ഉത്സാഹത്തിലാകുമ്പോള്‍ കറകളഞ്ഞ ഷെര്‍ലക്ക് ഹോംസ് ആരാധകര്‍ ഓരോ കഥയും എങ്ങനെ നന്നായി പഴയതില്‍ നിന്ന് പുതിയകാലത്തിലേയ്ക്ക് പറിച്ചുനട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് നോക്കാനാണ് ശ്രമിക്കുന്നത്. എന്തൊക്കെയായാലും എല്ലാത്തരം കാഴ്ചക്കാരെയും രസിപ്പിക്കുന്ന ഒരു പുനരവതരണം തന്നെയാണ് ഈ ബിബിസി സൃഷ്ടി.
ജിം മോറിയാര്ട്ടി തന്നെ ഷെര്‍ലക്കിനോട് പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക: “ഓരോ അപസര്‍പ്പകകഥയിലും ഒരു പഴഞ്ചന്‍ രീതിയിലുള്ള വില്ലന്‍ വേണം. ഞാന്‍ ഇല്ലെങ്കില്‍ നീ ഒന്നുമല്ല. കാരണം നമ്മള്‍ ഒരേ പോലെയാണ്. ആകെയുള്ള വ്യത്യാസം നീ ഒരു ബോറനാണ് എന്നതാണ്. നീ മാലാഖമാരുടെ പക്ഷത്താണ്.
ജയിംസ് മോറിയാര്ട്ടി ജിം മോറിയാര്‍ട്ടിയായി മാറുമ്പോള്‍
ആര്‍തര്‍ കോനന്‍ ഡോയലിന്റെ ഷെര്‍ലക്ക് ഹോംസില്‍ നിന്നും ബിബിസി ഷെര്‍ലക്കില്‍ എത്തുമ്പോള്‍ ഉള്ള പ്രധാനമാറ്റങ്ങളില്‍ ഒന്ന് മോറിയാര്‍ട്ടിക്ക് വരുന്ന മാറ്റമാണ്. ഷെര്‍ലക്ക് ഹോംസ് അന്നും ഇന്നും നന്മയുടെ പാതയില്‍ നടക്കുന്ന ഒരു മാലാഖയൊന്നുമല്ല. ഹോംസിനെ ആകര്‍ഷിക്കുന്നത് ബുദ്ധിയുപയോഗിച്ച് കുറ്റകൃത്യങ്ങള്‍ തെളിയിക്കാന്‍ കഴിയുന്നതിലുള്ള ആവേശം മാത്രമാണ്. ഭൂമിയില്‍ നന്മ പുനസ്ഥാപിച്ചുകളയാം എന്ന സൂപ്പര്‍ ഹീറോ ലക്ഷ്യമൊന്നും ഹോംസിനില്ല. അത് പഴയ ഹോംസിനും ഇല്ല, പുതിയ ആള്‍ക്കുമില്ല. എന്നാല്‍ പണ്ടത്തെ ഹോംസിനെക്കാള്‍ ബിബിസി ഹോംസിനെ ഒരു ഹീറോ ആക്കി നിലനിര്‍ത്താന്‍ മോറിയാര്‍ട്ടിക്ക് വലിയ പങ്കു കഥയുടെ പുനരാഖ്യാനം കല്‍പ്പിച്ചു നല്‍കുന്നുണ്ട്. നിരുപദ്രവകരമായ കേസുകള്‍ തെളിയിക്കല്‍ കൂടി പഴയ ഹോംസ് ചെയ്യാറുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില്‍ പുതിയ ചിത്രീകരണത്തില്‍ എല്ലാത്തിനും പിന്നില്‍ ഒരു പ്രധാനശക്തിയായി ജിം മോറിയാര്ട്ടി നിലകൊള്ളുന്നു. മോറിയാര്‍ട്ടിയുമായുള്ള രസം പിടിച്ച കളിയാണ് ഷെര്‍ലക്കിനെ നന്മയുടെ പക്കല്‍ നിറുത്തുന്നത്. ഒരേ തരം ചിന്താശേഷിയും ഒരേ തരം ഭ്രാന്തുമുള്ളവരായാണ് ഇതില്‍ ഷെര്‍ലക്കിനെയും മോറിയാര്ട്ടി യെയും അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. ജിം മോറിയാര്ട്ടി തന്നെ ഷെര്‍ലക്കിനോട് പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക: “ഓരോ അപസര്‍പ്പകകഥയിലും ഒരു പഴഞ്ചന്‍ രീതിയിലുള്ള വില്ലന്‍ വേണം. ഞാന്‍ ഇല്ലെങ്കില്‍ നീ ഒന്നുമല്ല. കാരണം നമ്മള്‍ ഒരേ പോലെയാണ്. ആകെയുള്ള വ്യത്യാസം നീ ഒരു ബോറനാണ് എന്നതാണ്. നീ മാലാഖമാരുടെ പക്ഷത്താണ്.” കുറ്റകൃത്യങ്ങള്‍ സ്കോട്ട്‍ലന്റ് യാര്‍ഡിനു തെളിയിക്കാനാകാതെ വരുമ്പോള്‍ അവര്‍ വിദഗ്ധോപദേശം തേടുന്ന ഡിറ്റക്ടീവാണ് ഷെര്‍ലക്ക് ഹോംസ്. ഒരുപക്ഷെ പിന്നീടുവന്ന ആയിരക്കണക്കിന് ഡിറ്റക്ടീവ് കഥാപാത്രങ്ങളുടെ പ്രാഗ് രൂപമാണ് ഹോംസ്. അതേപോലെ തന്നെ ലോകത്തുനടക്കുന്ന കുറ്റകൃത്യങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം വിദഗ്ധോപദേശം നല്‍കുന്ന ഒരു കണ്‍സല്‍ട്ടിംഗ് ക്രിമിനല്‍ ആയാണ് ജിം മോറിയാര്ട്ടി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നത്. രൂപത്തിലും ഭാവത്തിലുമൊക്കെ പഴയ പ്രൊഫസര്‍ ജയിംസ് മോറിയാര്‍ട്ടിയില്‍ നിന്ന് ഏറെ വ്യത്യസ്തനാണ് ജിം. പഴയ കഥയില്‍ ഒരു അദൃശ്യനിഴലായി നിന്നുകൊണ്ട് വയസന്‍ പ്രൊഫസര്‍ മോറിയാര്ട്ടി ഭീതി സൃഷ്ടിച്ചിരുന്നുവെങ്കില്‍ വെറുതെ ബോറടി മാറ്റാന്‍ ഷെര്‍ലക്കിന്റെ കൂടെ കള്ളനും പോലീസും കളിക്കാന്‍ ഒരുങ്ങുന്ന തമാശക്കാരന്‍ സൈക്കോട്ടിക്ക് പയ്യനാണ് പുതിയ മോറിയാര്ട്ടി. ജിമ്മും ഷെര്‍ലക്കുമായുള്ള ഒരു സംഭാഷണം ഒന്ന് കണ്ടുനോക്കുന്നത് രസകരമായിരിക്കും.http://www.youtube.com/watch?v=YN7DYPJLXkc
എന്തൊക്കെയായാലും അമ്പരപ്പിക്കുന്ന വില്ലന്മാരില്‍ അഗ്രഗണ്യനാണ് മോറിയാര്ട്ടി. എന്ന് നിസ്സംശയം പറയാം. മറ്റെല്ലാത്തിന്റെയും പ്രാധാന്യം ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ഇല്ലാതാക്കിക്കളയുന്ന കട്ടപിടിച്ച ഇരുട്ടുപോലെ ഒരു കഥാപാത്രമാണ് അയാള്‍. ഷെര്‍ലക്ക് ഹോംസ് തന്നെ പറയുന്നതുപോലെ അയാള്‍ ഉണ്ടോ അതോ ഇല്ലയോ, അയാള്‍ തന്നെയാണോ ശരിയായ വില്ലന്‍, അതോ അയാള്‍ ഒരു സാധാരണ അഭിനേതാവ് മാത്രമാണോ, ഇതെല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ടും ഈ കോളം വായിച്ചുകൊണ്ടും ശരിക്കുള്ള മോറിയാര്ട്ടി വേറെയെവിടെയെങ്കിലും ഇരിക്കുന്നുണ്ടോ എന്നൊക്കെ സന്ദേഹിച്ചുകൊണ്ട് നിറുത്താം
Sunday, 29 September 2013
PSEUDO GUJARAT
In the colourful world of media imagination, fed by economistsand columnists, Gujarat have recorded an extraordinary economic performance in the past decade. But a careful analysis shows that Gujarat, always one of the richest states, has done no better than before. In neither industry nor agriculture has its position radically changed. The only dramatic difference has been the emergence of import-dependent and export-oriented petroleum refining, which has few linkages with the state economy. As in the past decades, Gujarat’s social development continues to lag behind its economic development.
Pseudo Gujarat...!!
Gujarat is among the richest states in the country. It contains only 4.9% of the population (2011) but contributes to 7.9% of the total domestic output of all states.Gujarat is highly urbanised with 42.6% of its people living in towns and cities while national average is 31.2%.Gujarat have drawn considerable attention for their supposedly outstanding economic per formance, which is credited to the good governance of their political leadership. So because of Gujarat’s eco nomc standing,some believe that on this count Chief Minister Narendra Modi has demonstrated an ability to be a candidate for the prime minister’s post in nextyear’s general elections.
Table 1 ranks the states by per capita income at constant prices from 1993-94 to 2011-12. For most years, Gujarat’s rank has remained at 8th or 9th, though it slipped a few notches during the first half of the previous decade.
Table 1: Ranking of the States by Per Capita Income at Constant Prices
Year Gujarat
1993-94 9
1994-95 8
1995-96 7
1996-97 8
1997-98 8
1998-99 6
1999-2000 10
2000-01 12
2001-02 12
2002-03 11
2003-04 10
2004-05 9
2005-06 8
2006-07 8
2007-08 8
2008-09 8
2009-10 9
2010-11 9
2011-12 9
Performance of Agriculture
The growth of agricultural output in Gujarat is said to have accelerated in the last decade on account of efficient groundwater usage and the diffusion of Bt cotton(Shah et al 2009). Indeed, we find that between 2001-02 and 2011-12, Gujarat’s share in agriculture GSDP of all states went up from around 5% to 7%. However, if one takes a longer time horizon from1993-94, then the observed surge in Gujarat’s agriculture in the last decade merely represents a recovery of the lost ground of the 1990s.Gujarat’s Industrial Performance
Gujarat is known to be an industrialised state with industry (mining, manufacturing,electricity, gas and water andconstruction) constituting 37% of its GSDP in 2011-12 (compared to 27.5% for India). It is also know to be an entrepreneurial and industry-friendly state. Has its performance improved during the last decade, as many believe? Table 2 shows that for most years the state held the 2nd rank in GSDP in total manu facturing since 1993-94 (after). But, its share in GSDP of total manu facturing of all the states has steadily gone up from about 11% in 1993-94 to 14% in 2011-12. rise is sharper in registered manufacturing – that is, in factories employing 10 or more workers using power or 20 or more workers without using power – from about 11% to 16%.
However, on a closer look, the incremental manufacturing output is mostly coming from a single industry – petroleum refining – whose share in gross value added in the state’s registered manufacturing has risen from 4% in 2000-01 to nearly 25% a decade later (Table 3).This is on account of output from just two refineries – the shore-based refineries Reliance and Essar in Jamnagar.In other words, excluding petroleum refining, the contribution of the rest of manufacturing industries in the state actually declined. Pending a deeper inquiry, it seems reasonable to infer that Gujarat’s industrial lead is mainly on account of petroleum refining. As it is an import-dependent, capital-intensive,
coast-based, export-oriented industry, its linkages with the rest of the regional
economy are not likely to be very strong.
Table 2: Gujarat’s Rank in GSDP in Manufacturing at Constant Prices (1993-94 to 2011-12)
Year Gujarat's Rank
1993-94 3
1994-95 3
1995-96 2
1996-97 2
1997-98 2
1998-99 2
1999-2000 2
2000-01 3
2001-02 2
2002-03 2
2003-04 2
2004-05 2
2005-06 2
2006-07 2
2007-08 2
2008-09 2
2009-10 2
2010-11 2
2011-12 2
Table 3: Petroleum Industry in Gujarat (1998-99 to 2009-10)Year Petroleum Industry’s Share in Gross Value Added in Registered Manufacturing Industries at Current Prices
1998-99 6.5
1999-2000 5.8
2000-01 4.0
2001-02 16.0
2002-03 24.4
2003-04 25.0
2004-05 26.7
2005-06 32.2
2006-07 25.9
Social Development
As a measure of social development, we have computed the physical quality oflife index (PQLI) – a simple average of the literacy rate, infant mortality and
life expectancy at age 1 – for India and for the two states from 1981 to 2011. To
identify the position of the states in relation to the national average, an
indexed value of PQLI is reported in Table 4. It shows that Gujarat has all
along maintained a marginally better status than the national average. Gujarat
ranked 7th among 17 major states of India in 2001 as well as in 2011 (Table 5).
In other words, Gujarat has not improved its position in social development relative to other states. it is also to be remembered that the position of kerala in realation to social development. Kerala has been standing for first since 2001.this implies that it is better to adopt kerala model of development rather than pro corporate Gujarat model.
Table 4: Index of PQLI for Gujarat
1981 1991 2001 2011
103.4 109.9 105.6 104.3
Table 5: PQLI Ranking of the Major States
in 2001 and 2011
States PQLI Ranking in
2001 2011
1 Andhra Pradesh 11 11
2 Assam 14 15
3 Bihar 13 13
4 Gujarat 7 7
5 Haryana 8 10
6 Himachal Pradesh 2 4
7 Jammu & Kashmir 10 9
8 Karnataka 9 8
9 Kerala 1 1
10 Madhya Pradesh 15 17
11 Maharashtra 3 2
12 Odisha 16 14
13 Punjab 4 5
14 Rajasthan 12 12
15 Tamil Nadu 5 3
16 Uttar Pradesh 17 16
17 West Bengal 6 6
The fact that Gujarat had a low PQLI illustrates a general point. Economic backwardness is generally associated with a low level of social services development, but it is possible for particular regions to be economically better off and socially backward, or versa. Gujarat has a high industrial development status but remains backward in social service development.50)
conclusion
GUJARAT impies a pseudo model of development.It has been found that there has been no change in gujarats national ranking. Gujarat has remained roughly the ninth richest state. Its manufacturing sector is the second largest (after Maharashtra), though its share in national manufacturing value added has steadily gone up in the last two decades.
However, the incremental output has come mainly from export-oriented petroleum refi ning, accounting now for about a quarter of gross value added in registered manufacturing. This implies that the contribution of the other industries to Gujarat’s industrial output has declined. Its position in social development is only marginally better than the national average, ranking seventh in PQLI among the major states in 2001 and 2011. Contrary to popular and political perceptions, in none of the indicators has there been a measurable improvement in Gujarat in the last decade relative to the national average.
Bibilography- Mathrubhumi weekly, EPW, booklet of CPI(M),Economic times.
Published by
Department of Public Relation
Red Army Boyz
.
Saturday, 28 September 2013
ആഗോളതാപനത്തില്‍ മുഖ്യപ്രതി മനുഷ്യനെന്ന് യുഎന്‍ റിപ്പോര്‍ട്ട്
ആഗോളതാപനത്തില്‍ മുഖ്യപ്രതി മനുഷ്യനെന്ന് യുഎന്‍ റിപ്പോര്‍ട്ട്
 |
| കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാനം സംബന്ധിച്ച പുതിയ യുഎന്‍ റിപ്പോര്‍ട്ട് സ്റ്റോക്ക്ഹോമില് പുറത്തിറക്കിക്കൊണ്ട് ഐപിസിസി മേധാവി രാജേന്ദ്ര പച്ചൂരി സംസാരിക്കുന്നു. സ്വീഡിഷ് പരിസ്ഥിതിമന്ത്രി ലെന എക് ആണ് സമീപം - ചിത്രം: എ.പി. |
1950 കള്‍ക്ക് ശേഷം ആഗോളതാപനത്തിന് ആക്കംകൂടിയതില്‍ മുഖ്യപ്രതി മനുഷ്യന്‍ തന്നെയാണെന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നതാണ്, യുഎന്‍ കാലാവസ്ഥാസമിതിയായ 'ഇന്റര്‍ ഗവണ്‍മെന്റല്‍ പാനല്‍ ഓഫ് ക്ലൈമറ്റ് ചേഞ്ച്' (ഐപിസിസി) പുറത്തിറിക്കിയ റിപ്പോര്‍ട്ടിലെ വിവരങ്ങള്‍ .
ഭൂമി ചൂടുപിടിക്കുന്നതിന്റെയും അതിന്റെ ഫലമായുള്ള കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാനത്തിന്റെയും ഫലങ്ങള്‍ എല്ലായിടത്തും ദൃശ്യമാണെന്ന്,ഐപിസിസിയുടെ വാര്‍ത്താക്കുറിപ്പ് ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു. കരയിലും കടലിലും അന്തരീക്ഷത്തിലും ആഗോളതാപനം പ്രകടമാണ്, റിപ്പോര്‍ട്ട് വിവരിക്കുന്നു.
പോയ മൂന്ന് പതിറ്റാണ്ടുകളില്‍ ഓരോന്നും 1850 കളിലേതുമായി താരതമ്യം ചെയ്താല്‍ ചൂടുകൂടിയവ ആയിരുന്നു. 'ഹരിതഗൃഹവാതകങ്ങളുടെ വ്യാപനം തുടരുന്നത് കൂടുതല്‍ താപനത്തിന് കാരണമാകും, കാലാവസ്ഥാ സംവിധാനത്തില്‍ എല്ലായിടത്തും അത് മാറ്റങ്ങള്‍ വരുത്തും'-ഐപിസിസി വര്‍ക്കിങ് ഗ്രൂപ്പിന്റെ സഹഅധ്യക്ഷന്‍ തോമസ് സ്‌റ്റോക്കര്‍ പറഞ്ഞു. ഇത്തരം മാറ്റങ്ങള്‍ തടയാന്‍ ഹരിതഗൃഹവാതക വ്യാപനം കാര്യമായി കുറയ്ക്കുകയല്ലാതെ മറ്റ് പോംവഴിയില്ല.
കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാനമുയര്‍ത്തുന്ന ഭീഷണിയെക്കുറിച്ച് പൊതുജനങ്ങളെ ബോധ്യപ്പെടുത്താന്‍ ഈ റിപ്പോര്‍ട്ട് സഹായിക്കുമെന്ന കാര്യത്തില്‍ തനിക്കുറപ്പുണ്ടെന്ന്, ഐപിസിസി അധ്യക്ഷന്‍ ഡോ.രാജേന്ദ്ര പച്ചൂരി പറഞ്ഞു.
ആഗോളതാപനിലയില്‍ 1850-1900 നെ അപേക്ഷിച്ച് 21 -ാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ 1.5 ഡിഗ്രി മുതല്‍ 2 ഡിഗ്രി സെല്‍സിയസ് വരെ വര്‍ധനയുണ്ടാകാമെന്ന് റിപ്പോര്‍ട്ട് പ്രവചിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ , 2007 ല്‍ ഐപിസിസി പുറത്തിറക്കിയ റിപ്പോര്‍ട്ടില്‍നിന്ന് ഇത് വ്യത്യസ്തമാണ്. 2.0-4.5 ഡിഗ്രി സെല്‍സിയസ് വര്‍ധനയാണ് ആ റിപ്പോര്‍ട്ടില്‍ പ്രവചിച്ചിരുന്നത്.
താപനില ഉയരുകവഴി ആഗോളകാലാവസ്ഥയുടെ താളംതെറ്റും. ലോകത്തിന്റെ പല ഭാഗത്തും വരള്‍ച്ചയുടെ ആക്കം കൂടും. ഈര്‍പ്പമുള്ള മേഖലകളില്‍ കൂടുതല്‍ മഴ പെയ്യും. വരണ്ട മേഖലകളില്‍ മഴ തീരെക്കുറയും - റിപ്പോര്‍ട്ട് ഉദ്ധരിച്ച് സ്‌റ്റോക്കര്‍ പറഞ്ഞു.
'സമുദ്രത്തിന് ചൂടുപിടിക്കുമ്പോള്‍ മഞ്ഞുപാളികളുരുകും, സമുദ്രവിതാനം ഉയരുന്നത് തുടരും. കഴിഞ്ഞ 40 വര്‍ഷമുണ്ടായതിലും ഉയര്‍ന്ന തോതിലാകും ഈ നൂറ്റാണ്ടില്‍ സമുദ്രവിതാനമുയരുക' - വര്‍ക്കിങ് ഗ്രൂപ്പിന്റെ മറ്റൊരു സഹഅധ്യക്ഷനായ ക്വിന്‍ ദാഹെ പറഞ്ഞു.
ഐപിസിസിയുടെ പുതിയ റിപ്പോര്‍ട്ട് മൂന്നുഭാഗങ്ങളുള്ളതാണ്. അതില്‍ 36 പേജുള്ള ആദ്യഭാഗമാണ് ഇപ്പോള്‍ പുറത്തിറിക്കിയത്. ബാക്കിഭാഗങ്ങള്‍ ഒരുവര്‍ഷത്തിനുള്ളില്‍ പുറത്തിറിക്കും.
ലോക കാലാവസ്ഥാ സംഘടന ( WMO ), യു.എന്‍.കാലാവസ്ഥാ പ്രോഗ്രാം ( UNEP ) എന്നിവയ്ക്ക് കീഴില്‍ നിലവില്‍ വന്ന സമതിയാണ് ഐപിസിസി. നൂറുകണക്കിന് കാലാവസ്ഥാശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ അംഗങ്ങളായി ഐപിസിസി, നിലവിലുള്ള ശാസ്ത്രീയ തെളിവുകളും പഠനങ്ങളും വിലയിരുത്തിയാണ് അതിന്റെ റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ തയ്യാറാക്കുന്നത്. കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാനം സംബന്ധിച്ച അന്താരാഷ്ട്രനയങ്ങളും നടപടികളും രൂപീകരിക്കുന്നതിന് അടിത്തറയായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നത് ഐപിസിസി പുറത്തിറക്കുന്ന റിപ്പോര്‍ട്ടാണ്.
bibilography: mathrubhumi
Thursday, 26 September 2013
വിവാഹപ്രായവും വിശ്വാസസംരക്ഷണവും - എം.എന്‍ .കാരശ്ശേരി
വിവാഹപ്രായവും വിശ്വാസസംരക്ഷണവും
എം.എന്‍ .കാരശ്ശേരി
ഇന്ത്യന്‍ ജനാധിപത്യവും ഇസ്‌ലാം മതനിയമസംഹിതയും ഒരുപോലെ സ്ത്രീക്ക് അനുവദിച്ചുകൊടുത്ത അവകാശമാണ് സ്വന്തം വിവാഹത്തില്‍ തീര്‍പ്പെടുക്കാനുള്ള അധികാരം. സ്ത്രീ രക്ഷാകര്‍ത്താവിന്റെ ഇഷ്ടപ്രകാരം കൈകാര്യംചെയ്യാവുന്ന ഒരു ഉത്പന്നമാണെന്ന് വിചാരിക്കുന്നത് ജനാധിപത്യവിരുദ്ധം എന്നപോലെ ഇസ്‌ലാമികവിരുദ്ധവുമാണ്
ഈയിടെ കോഴിക്കോട്ടുചേര്‍ന്ന വിവിധ മുസ്‌ലിം സംഘടനകളുടെ യോഗം, പെണ്‍കുട്ടികളുടെ വിവാഹപ്രായം 18 എന്ന് നിര്‍ണയിക്കുന്ന 1978-ലെ ശൈശവവിവാഹ നിയന്ത്രണനിയമം തങ്ങളുടെ മതനിയമത്തിന്മേലുള്ള കൈയേറ്റമാണെന്നും അതിനെതിരെ സുപ്രീംകോടതിയെ സമീപിക്കുമെന്നും നിശ്ചയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇതിനുവേണ്ടി കോട്ടുമല ബാപ്പു മുസ്‌ല്യാരുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ 'മുസ്‌ലിം വ്യക്തിനിയമ സംരക്ഷണസമിതി'ക്ക് രൂപംകൊടുത്തിട്ടുണ്ട്.
കാര്യം: മതനിയമസംഹിത (ശരീഅത്ത്) പെണ്‍കുട്ടികളുടെ വിവാഹത്തിന് പ്രായപരിധി വെച്ചിട്ടില്ല. 18 തികയുംമുമ്പേ കല്യാണം കഴിച്ചയയ്ക്കപ്പെട്ട പല പെണ്‍കുട്ടികളും പലവിധമായ പ്രയാസങ്ങള്‍ അനുഭവിക്കേണ്ടിവരുന്നുണ്ട്. 1937-ലെ മുസ്‌ലിം പേഴ്‌സണല്‍ ലോ അപ്ലിക്കേഷന്‍ ആക്ട് അനുസരിച്ച് വിവാഹം, വിവാഹമോചനം, അനന്തരാവകാശം തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളില്‍ മുസ്‌ലിങ്ങള്‍ക്ക് സ്വന്തം മതനിയമങ്ങള്‍ പിന്തുടരാം. ഇക്കാര്യത്തില്‍ ആ അവകാശം പുനഃസ്ഥാപിച്ചുകിട്ടണം.
വലുതും ചെറുതുമായ അനേകം കാര്യങ്ങളില്‍ വിശ്വാസപരവും കര്‍മശാസ്ത്രപരവുമായ അനേകം തലങ്ങളില്‍ പരസ്പരം പോരടിക്കുന്ന മതസംഘടനകള്‍ ഇക്കാര്യത്തില്‍ യോജിച്ചിരിക്കുന്നു-പെണ്‍കുട്ടികളുടെ പ്രായത്തിന്റെ പരിധി എടുത്തുകളഞ്ഞ് ശൈശവവിവാഹം നടത്തിയാല്‍മാത്രമേ യഥാര്‍ഥ മുസ്‌ലിങ്ങളായി ജീവിക്കാന്‍ സാധിക്കുകയുള്ളൂ!
ഈ സംഘടനകളുടെയെല്ലാം പ്രഭാഷണശൈലികള്‍ക്ക് ചില്ലറ വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ടെന്നേയുള്ളൂ; ഉള്ളടക്കത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ എല്ലാം ഒന്നുതന്നെ. വിവാഹമുക്തയുടെ ജീവനാംശവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഷാബാനുകേസില്‍ സുപ്രീംകോടതി വിധിപറഞ്ഞപ്പോള്‍ (1985) അത് വെളിപ്പെട്ടതാണ്. ആ വസ്തുതയ്ക്കുള്ള പുതിയൊരു അടയാളമായി, ഇപ്പോഴത്തെ തീരുമാനം!
35 കൊല്ലംമുമ്പാണ് ശൈശവവിവാഹ നിയന്ത്രണനിയമം ലോക്‌സഭ പാസാക്കിയത് (1978). അന്നൊന്നുമില്ലാത്ത എന്ത് വിശ്വാസപ്രശ്‌നമാണ് ഈയാഴ്ച പൊട്ടിമുളച്ചത്?
സംഗതി ലളിതമാണ്: കാല്‍നൂറ്റാണ്ടുമുമ്പേ കുഴിച്ചുമൂടിയെന്ന് നാം ആശ്വസിച്ചിരുന്ന ദുരാചാരങ്ങളിലൊന്നായ അറബിക്കല്യാണം (കോഴിക്കോട്ടെത്തുന്ന അറബികള്‍ പാവപ്പെട്ട പെണ്‍കുട്ടികളെ 'കല്യാണം' കഴിക്കുന്ന സമ്പ്രദായം) ഏതാനും ആഴ്ചകള്‍ക്കുമുമ്പ് വീണ്ടും തലപൊക്കിയിരിക്കുന്നു. പതിവിന് വിപരീതമായി 'ഇര' പ്രതിരോധിച്ചപ്പോള്‍ അത് നടത്തിക്കൊടുത്തവര്‍ക്കെതിരെ കേസുംകൂട്ടവുമായി. കോഴിക്കോട്ട് യോഗം ചേര്‍ന്ന മതപണ്ഡിതരും സമുദായനേതാക്കളും, അമ്മാതിരി എടങ്ങേറുകള്‍ ഇനി അറബികള്‍ക്കോ ഇളംപ്രായക്കാരികളെ കെട്ടുന്നവര്‍ക്കോ ഉണ്ടാകരുതെന്ന് തീര്‍പ്പെടുത്തിരിക്കുന്നു. അവര്‍ ഇരയുടെ ഭാഗത്തല്ല, വേട്ടക്കാരന്റെ ഭാഗത്താണ്.
ഇപ്പറഞ്ഞതിന് തെളിവ്: ആ കല്യാണത്തിലോ (നിക്കാഹ്) ഏതാനും ദിവസം കഴിഞ്ഞ് നടന്ന വിവാഹമോചനത്തിലോ (തലാഖ്) മതനിയമങ്ങളൊന്നും പാലിച്ചിരുന്നില്ല. മതം നിഷ്‌കര്‍ഷിക്കുന്ന 'പെണ്‍കുട്ടികളുടെ അനുവാദം' ഇല്ലാതെ എങ്ങനെ വിവാഹം നടന്നു? രണ്ടുകുടുംബത്തില്‍നിന്നുമുള്ള വ്യക്തികള്‍ ഉള്‍പ്പെട്ട സമിതിയുടെ മധ്യസ്ഥശ്രമങ്ങള്‍ തുടങ്ങിയ നടപടിക്രമങ്ങളൊന്നും പാലിക്കാതെ എങ്ങനെ വിവാഹമോചനം നടന്നു? പുരുഷന് എതിരാവും എന്നതിനാലാവാം, ഇത്തരം 'മതവിരുദ്ധതകളെ'പ്പറ്റിയൊന്നും കോഴിക്കോട്ടെ യോഗം യാതൊന്നും ആലോചിച്ചിട്ടില്ല.
ആ ഒത്തുചേരല്‍ സ്ത്രീവിരുദ്ധം മാത്രമായിരുന്നു എന്നതിലേക്ക് ഞാന്‍ വേറെയും തെളിവുതരാം:
1.ആരുടെ ആവശ്യപ്രകാരമാണ്, ആരുടെ താത്പര്യം സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുവേണ്ടിയാണ് ആ സഭ ചേര്‍ന്നത്? ഇവിടത്തെ ഏതെങ്കിലും സ്ത്രീസംഘടന 'ഞങ്ങള്‍ക്ക് 18 തികയുംമുമ്പേ കല്യാണം കഴിക്കാനുള്ള അവകാശം നേടിത്തരണം' എന്ന് ഏതെങ്കിലും മതപണ്ഡിതനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടിരുന്നോ? ഇല്ല. പിന്നെ, ഈ ആവശ്യം ആരുടേതാണ്? പുരുഷന്റേതുമാത്രം.
2.കേന്ദ്രസര്‍ക്കാര്‍ ആ നിയമംവഴി പുരുഷന്റെ വിവാഹപ്രായത്തിനും 21 എന്ന് പരിധിവെച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ ന്യായമനുസരിച്ച് അതും മതനിയമത്തിനെതിരാണ്. അതിനെതിരെ എന്തെങ്കിലും ആലോചിക്കുകയോ പ്രസ്താവിക്കുകയോ ഉണ്ടായിട്ടില്ല! അതുകൊണ്ട് പുരുഷന് യാതൊരു അസൗകര്യവും ഇപ്പോഴില്ല എന്നതുതന്നെ കാര്യം.
3.മതനിയമത്തില്‍ വയസ്സറിയിച്ചാല്‍ പെണ്‍കുട്ടിയെ കെട്ടിക്കാം എന്നുണ്ട്; കെട്ടിക്കണം എന്നല്ല. കെട്ടിക്കാം എന്ന അനുവാദം കെട്ടിക്കണം എന്ന നിര്‍ബന്ധമായി വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നത് ആര്‍ക്കുവേണ്ടിയാണ്? പെണ്ണിനുവേണ്ടിയല്ല, ആണിനുവേണ്ടിയാണ്.
4.മതനിയമത്തില്‍ വിവാഹപ്രായം ഇത്രയെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടില്ല. അത് ഇത്രയെന്ന് നിര്‍ണയിക്കരുതെന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ല. പിന്നെ അതെങ്ങനെ മതവിരുദ്ധമാവും? പാകിസ്താന്‍ അടക്കമുള്ള എത്രയോ മുസ്‌ലിം രാജ്യങ്ങള്‍ പെണ്‍കുട്ടികളുടെയും ആണ്‍കുട്ടികളുടെയും വിവാഹത്തിന് പ്രായപരിധി വെച്ചിട്ടുണ്ട്. അവിടെയെങ്ങുമില്ലാത്ത എന്ത് മതവിരുദ്ധതയാണ് ഇവിടത്തെ പ്രായപരിധിക്കുണ്ടാവുക?
5.വയസ്സറിയിക്കുംമുമ്പേ പെണ്‍കുട്ടികളെ കെട്ടിച്ചുവിടണം എന്നൊരു നിയമം വന്നാല്‍ അത് മതവിരുദ്ധമാവും. ഭാഗ്യവശാല്‍ ഇന്ത്യയില്‍ അത് വന്നിട്ടില്ല. വരുമെന്നും തോന്നുന്നില്ല!
ഇത്തരം സംഗതികളില്‍ രക്ഷാകര്‍ത്താക്കള്‍ക്ക് വന്നുഭവിക്കുന്ന അസൗകര്യങ്ങളെല്ലാം പൊതുവാണ്. അവിടെ പ്രത്യേകമതക്കാര്‍ക്ക് മാത്രമായി പ്രശ്‌നങ്ങളൊന്നുമില്ല; അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവര്‍ക്ക് സാമുദായികമായി പരിഹാരങ്ങള്‍ അന്വേഷിക്കേണ്ടതില്ല.
പിന്നെ, ഇന്ത്യന്‍ ജനാധിപത്യവും ഇസ്‌ലാം മതനിയമസംഹിതയും ഒരുപോലെ സ്ത്രീക്ക് അനുവദിച്ചുകൊടുത്ത അവകാശമാണ് സ്വന്തം വിവാഹത്തില്‍ തീര്‍പ്പെടുക്കാനുള്ള അധികാരം. സ്ത്രീ രക്ഷാകര്‍ത്താവിന്റെ ഇഷ്ടപ്രകാരം കൈകാര്യംചെയ്യാവുന്ന ഒരു ഉത്പന്നമാണെന്ന് വിചാരിക്കുന്നത് ജനാധിപത്യവിരുദ്ധം എന്നപോലെ ഇസ്‌ലാമികവിരുദ്ധവുമാണ്. 'കെട്ടിച്ചുകൊടുക്കുക' എന്ന നമ്മുടെ ഭാഷാശൈലിതന്നെയും വിവാഹത്തില്‍ സ്ത്രീ കര്‍തൃസ്ഥാനത്തല്ല, കര്‍മസ്ഥാനത്താണെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.
ഒരു പെണ്‍കുട്ടി മുഹമ്മദ് നബിയുടെ സദസ്സില്‍ വന്ന്, തന്റെ അറിവോ അനുവാദമോ ഇല്ലാതെ ബാപ്പ തന്നെ ഇന്നയാള്‍ക്ക് കെട്ടിച്ചുവെന്ന് പരാതിപ്പെട്ടു.
നബി ചോദിച്ചു: ''നിനക്ക് പ്രായപൂര്‍ത്തിയായിട്ടില്ലേ?''
''ആയിട്ടുണ്ട്.''
''നിന്നോട് ചോദിക്കാതെയാണോ കെട്ടിച്ചത്?''
''അതെ.''
'ശരി, ഇഷ്ടമില്ലെങ്കില്‍ ആ വിവാഹം നിനക്ക് റദ്ദാക്കാം. പെണ്‍കുട്ടിയുടെ അനുവാദമില്ലാതെ നടക്കുന്ന നിക്കാഹിന് സാധുതയില്ല.''
'പ്രവാചകരേ, ഭര്‍ത്താവിനെ എനിക്കിഷ്ടമായി. ഞാന്‍ തൃപ്തയാണ്. ഈ സഭയില്‍ വന്ന് ഞാന്‍ ഇത് ചോദിച്ചത് അത്തരം കാര്യങ്ങളില്‍ തീര്‍പ്പെടുക്കാന്‍ സ്ത്രീകള്‍ക്ക് അവകാശമുണ്ടോ എന്ന് അങ്ങയുടെ മുഖത്തുനിന്ന് കേള്‍ക്കുന്നതിനുവേണ്ടിയാണ്.'
''തീര്‍ച്ചയായും സ്ത്രീകള്‍ക്ക് ആ അവകാശമുണ്ട്.''
ശൈശവവിവാഹത്തിലെ 'ഇര'കള്‍ക്ക് ഈ അവകാശം ഇന്ത്യയില്‍ കിട്ടിയത് 2006-ലെ ശൈശവ വിവാഹ നിരോധന നിയമത്തോടുകൂടിയാണ്. അതനുസരിച്ച് ഇളംപ്രായം (മൈനര്‍) ആയിരിക്കെ, രക്ഷാകര്‍ത്താക്കള്‍ നടത്തിയ വിവാഹം ഇഷ്ടമില്ലെങ്കില്‍, മുതിര്‍ന്നാല്‍ (മേജര്‍) റദ്ദാക്കിക്കിട്ടുന്നതിന് കുട്ടികള്‍ക്ക് കോടതിയെ സമീപിക്കാം.
പെണ്‍കുട്ടിയും ആണ്‍കുട്ടിയും മുതിര്‍ന്നു (മേജര്‍) എന്ന് ഇന്ത്യയില്‍ പറയണമെങ്കില്‍ 18 വയസ്സാവണം. 1875 മുതല്‍ അങ്ങനെയാണ്. അതിന് താഴെയുള്ളവരെല്ലാം കുട്ടി (മൈനര്‍)യാണ്. അവര്‍ക്ക് വസ്തു വില്‍ക്കാനോ കരാറില്‍ ഏര്‍പ്പെടാനോ വോട്ടുചെയ്യാനോ ഒന്നും അധികാരമില്ല. പിന്നെയല്ലേ, വിവാഹം?
രാജ്യത്തെ നിയമത്തിന്റെയും നീതിന്യായത്തിന്റെയും മുമ്പില്‍ തുല്യത കിട്ടണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെടുന്നവര്‍ നിയമം അനുസരിക്കാന്‍ എല്ലാവരും ഒരുപോലെ ബാധ്യസ്ഥരാണ് എന്ന വകതിരിവ് കാണിക്കണം.
ആ യോഗത്തിന്റെ സ്ത്രീവിരുദ്ധതയ്ക്ക് വലിയ പ്രമാണം ഞാന്‍ വേറെ ഹാജരാക്കാം:
കേരളത്തിലെ മുസ്‌ലിം സ്ത്രീകള്‍ നേരിടുന്ന പ്രധാന പ്രശ്നം സ്ത്രീധനമാണ്; അല്ലാതെ ശൈശവവിവാഹത്തിന് നിയമാനുമതി ഇല്ലാത്തതല്ല. അറബിക്കല്യാണത്തിന്റെയും മൈസൂര്‍ കല്യാണത്തിന്റെയും മൂലകാരണം സ്ത്രീധനം കൊടുക്കാന്‍ പൈസയില്ലാത്തതാണ്. ദരിദ്രഗൃഹങ്ങളിലേ ഇത് രണ്ടും നടക്കുന്നുള്ളൂ. സ്ത്രീധനം അനിസ്‌ലാമികമാണെന്ന് മൗലവിമാര്‍ 'വഅള്' പറഞ്ഞിട്ടോ ക്രിമിനല്‍ കുറ്റമാണെന്ന് സര്‍ക്കാര്‍ നിയമം കൊണ്ടുവന്നിട്ടോ അത് കുറഞ്ഞിട്ടില്ല. അതിന്റെ ഇരകളായി മൊഴിചൊല്ലപ്പെട്ടവരും കല്യാണം കഴിയാത്തവരും നിരന്തരം പീഡനം ഏല്‍ക്കുന്നവരുമായി അനേകായിരം സ്ത്രീകളുണ്ട്. സ്ത്രീധനം വാങ്ങുന്ന കല്യാണത്തിന് പരികര്‍മിയാവുകയില്ലെന്നോ അത്തരം കല്യാണം പള്ളിക്കമ്മിറ്റി നടത്തിക്കൊടുക്കുകയില്ലെന്നോ അത്തരക്കാര്‍ക്ക് വിവാഹസര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ് കൊടുക്കില്ലെന്നോ അമ്മാതിരിക്കാരെ ബഹിഷ്‌കരിക്കുമെന്നോ ഇതേപോലെ എല്ലാ സംഘടനകളും ഒരുമിച്ചിരുന്ന് ആത്മാര്‍ഥമായി തീരുമാനിച്ചാല്‍ ആ പ്രശ്നം തീരുമായിരുന്നു. സ്ത്രീധനത്തുകയുടെ തോതനുസരിച്ച് പരികര്‍മികള്‍ക്കും പള്ളിക്കമ്മിറ്റികള്‍ക്കും കിട്ടുന്ന പണം വേണ്ടെന്നുവെച്ചാലേ ആ തീരുമാനം നടപ്പാക്കാന്‍ കഴിയൂ. ആ ജാതി 'വിശ്വാസസംരക്ഷണം' നഷ്ടക്കച്ചവടമല്ലയോ?
മുസ്‌ലിങ്ങള്‍ അടക്കമുള്ള അനേകം സമൂഹങ്ങളില്‍ ശൈശവവിവാഹം എന്ന ജീര്‍ണതയുണ്ട്. അത് പിന്നെപ്പിന്നെ കുറഞ്ഞുവരികയുമാണ്. ഏഴാംനൂറ്റാണ്ടിലേക്ക് തിരിച്ചുനടക്കുന്ന രീതിയില്‍, അത് 'മതപരമായ അവകാശം' ആണ് എന്നുവാദിക്കുന്ന മതപണ്ഡിതര്‍ സ്വന്തം സമുദായത്തിലെ സ്ത്രീകള്‍ക്കെതിരായിട്ടാണ് സംസാരിക്കുന്നത്. അതിന്റെ ദുഷ്ഫലങ്ങള്‍ അനുഭവിക്കാന്‍പോകുന്നത് മറ്റുവല്ലവരുമല്ല, സ്വന്തക്കാര്‍തന്നെയാണ്. സ്ത്രീയോട് കാണിക്കുന്ന ഏത് വിവേചനവും സെല്‍ഫ് ഗോള്‍ ആണ്.
കേരളത്തിലെ മുസ്‌ലിങ്ങളുടെ പിന്നാക്കാവസ്ഥയ്ക്ക് കാരണങ്ങള്‍ പലതുണ്ട്. അവയിലൊന്ന് മതപൗരോഹിത്യം സ്ത്രീജനങ്ങള്‍ക്കുമേല്‍ അടിച്ചേല്പിക്കുന്ന വിവേചനമാണ്. വിദ്യ, തൊഴില്‍, കല, ശാസ്ത്രം, രാഷ്ട്രീയം മുതലായ മേഖലകളില്‍ സ്ത്രീകള്‍ മുന്നേറുന്ന സമാജങ്ങള്‍ക്കുമാത്രമേ യഥാര്‍ഥപുരോഗതി നേടാന്‍ കഴിയൂ. സമൂഹത്തിന് അടിത്തറ പണിയുന്നത് പ്രധാനമായും മാതാവും ഭാര്യയുമാണ്.
Wednesday, 25 September 2013
പെണ്‍കുട്ടികളുടെ വിവാഹപ്രായം കുറക്കുന്നത് എന്തിനു ?
പെണ്‍കുട്ടികളോട് എന്താണിത്ര വിരോധം !
റെഡ് ആർമി നയം വ്യക്തമാകുന്നു ...
പരസ്പരം കടിച്ചുകീറുന്ന സമുദായസംഘടനകള്‍ ഐക്യപ്പെടുന്നതും ഒരുമിച്ചിരിക്കുന്നതും പൊതുവില്‍ സ്വാഗതാര്‍ഹമാണ്. ഹിന്ദുസമുദായ സംഘടനകളായ എന്‍.എസ്.എസ്സും എസ്.എന്‍.ഡി.പി. യോ ഗവും സമീപകാലത്ത് ഐക്യപ്പെട്ടത് മുസ്‌ലിങ്ങള്‍ അനര്‍ഹമായി പലതും നേടുന്നു എന്നുപറഞ്ഞാണ്. എന്നാല്‍, ഇപ്പോള്‍ മുസ്‌ലിം സംഘടനകള്‍ പെണ്‍കുട്ടികളുടെ വിവാഹപ്രായം കുറയ്ക്കണമെന്നാവശ്യപ്പെട്ട് ഐക്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇതുസംബന്ധിച്ച് കോഴിക്കോട്ടുനടന്ന യോഗത്തില്‍ അത്തരം ഒരു തീരുമാനമെടുത്തിട്ടില്ല എന്നുപറഞ്ഞ് ചില സംഘടനകള്‍ മുന്നോട്ടുവന്നിട്ടുണ്ടെന്നത് വേറെ കാര്യം. ഏതായാലും പൊതുസമൂഹത്തിലും വിശേഷിച്ച് മുസ്‌ലിം സമുദായത്തിലും ഈ വിഷയം വലിയ ചര്‍ച്ചയ്ക്ക് വഴിതുറന്നിട്ടുണ്ട്.
സത്യത്തില്‍, പെണ്‍കുട്ടികളുടെ വിവാഹപ്രായം കുറയ്ക്കണമെന്ന് പറയുന്നവര്‍ നിരത്തുന്ന ന്യായങ്ങളില്‍ കഴമ്പില്ലെന്ന് ഒറ്റനോട്ടത്തില്‍ത്തന്നെ വ്യക്തമാകും. 16-ാം വയസ്സില്‍ ഉഭയകക്ഷിസമ്മതത്തോടെ ലൈംഗികബന്ധത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെടാമെങ്കില്‍ പിന്നെ എന്തുകൊണ്ട് വിവാഹംചെയ്തുകൂടാ എന്നതാണ് അവര്‍ ഉന്നയിക്കുന്ന പ്രധാന ചോദ്യം. എന്നാല്‍, പ്രസ്തുതനിയമത്തില്‍ ഭേദഗതിവരുത്തി (criminal law amendment Act 2013)18 വയസ്സില്‍ താഴെയുള്ള പെണ്‍കുട്ടിയുമായി അവളുടെ സമ്മതത്തോടെ ലൈംഗികബന്ധത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടാലും ബലാത്സംഗമായി കണക്കാക്കി ശിക്ഷിക്കുമെന്ന നിയമഭേദഗതിയെക്കുറിച്ച് അറിയാതെയാണ് ഈ വാദം ഉന്നയിക്കുന്നത്. 2012-ല്‍ ഡല്‍ഹിയില്‍ നടന്ന കൂട്ടബലാത്സംഗത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ 2013 ഫിബ്രവരി മൂന്നിന് രാഷ്ട്രപതിയുടെ ഓര്‍ഡിനന്‍സ് വഴിയും പിന്നീട് പാര്‍ലമെന്റ് ആക്ട് വഴിയും ഈ ഭേദഗതിക്ക് ഇന്ത്യന്‍ സാഹചര്യത്തില്‍ നിയമപരിരക്ഷ നല്‍കിയിട്ടുള്ളതും അവര്‍ മറന്നുപോകുന്നു. 2013-ലാണ് ഇങ്ങനെ നിയമം മാറ്റി കേന്ദ്രസര്‍ക്കാര്‍ ഭേദഗതിയിറക്കിയത്.
അനിവാര്യമായ സാഹചര്യങ്ങളില്‍ വിവാഹം നടത്തേണ്ടി വന്നാല്‍ എന്തുചെയ്യും എന്നതാണ് മറ്റൊരു ചോദ്യം. എന്താണ് അനിവാര്യമായ സാഹചര്യം എന്നതിന് പ്രണയ വിവാഹമാണ് ഒരു ഉദാഹരണമായി ഉദ്ധരിക്കപ്പെട്ടത്. പ്രണയവിവാഹത്തെ മതസംഘടനകള്‍ അംഗീകരിക്കുകയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നും പ്രണയിനികളെ സംരക്ഷിക്കാനാണ് മതസംഘടനകള്‍ സുപ്രീംകോടതിയെ സമീപിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചത് എന്നും പറയുന്നത് അതത് സംഘടനകള്‍ക്കുതന്നെ ആക്ഷേപമല്ലേ? ഇനി പ്രണയവിവാഹവും ഒളിച്ചോട്ടവും തടയാനാണെങ്കില്‍ വിവാഹിതരായശേഷമുള്ള ഒളിച്ചോട്ടങ്ങളെ എങ്ങനെ പ്രതിരോധിക്കും? വധുവിന്റെ അമ്മയും വരനുംവരെ ഒളിച്ചോടുന്ന വാര്‍ത്തകള്‍ നിരന്തരമായി കാണുന്ന ഇക്കാലത്ത് ഒളിച്ചോട്ടം തടയാന്‍ നേരത്തേ വിവാഹം കഴിപ്പിക്കുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന് പറയുന്നതില്‍ എന്ത് അര്‍ഥമാണുള്ളത്?
ഇനി, പ്രണയിനികള്‍ക്ക് വിവാഹം കഴിക്കുന്നതിന് വല്ല ബുദ്ധിമുട്ടും നേരിട്ടാല്‍ അവര്‍ നേരിട്ട് കോടതിയെ സമീപിക്കുന്നതല്ലേ ഉചിതം? 18 വയസ്സായാല്‍ ചില പെണ്‍കുട്ടികള്‍ വിരൂപയായിപ്പോകും എന്നതാണ് പറഞ്ഞുകേട്ട മറ്റൊരു ന്യായം. ഇത്തരം പെണ്‍കുട്ടികളെ 16-ാം വയസ്സില്‍ കല്യാണം കഴിച്ചയച്ചാലും ഇവര്‍ 18 വയസ്സ് തികയുമ്പോള്‍ വിരൂപയാകില്ലേ? അപ്പോള്‍ വിവാഹബന്ധം വേര്‍പെടുത്തേണ്ടി വരുമോ? ചില വിദേശരാഷ്ട്രങ്ങളില്‍ 16-ലും 15-ലുമൊക്കെ വിവാഹം നടക്കുന്നില്ലേ എന്നുചോദിക്കുന്നവരും കുറവല്ല. അങ്ങനെ പല നിയമങ്ങളും പാശ്ചാത്യരാഷ്ട്രങ്ങളിലുണ്ട്. സ്വവര്‍ഗ വിവാഹം നടത്താന്‍ നിയമമുള്ള രാജ്യങ്ങളുമുണ്ട്. ഇത്തരം പാശ്ചാത്യസംസ്‌കാരവും നിയമങ്ങളും നമുക്ക് കരണീയമാണെന്ന് പറയാനാകുമോ? മുഹമ്മദന്‍ ലോ പ്രകാരവും ശരീഅത്ത് ആപ്ലിക്കേഷന്‍ ആക്ട് അനുസരിച്ചും മുസ്‌ലിങ്ങള്‍ക്ക് നല്‍കുന്ന നിയമപരിരക്ഷ ഇല്ലായ്മചെയ്യുന്നു എന്നതാണ് പിന്നെയുള്ള പ്രധാന ആക്ഷേപം. ഒരു മുസ്‌ലിമിന് അവന്റെ വിശ്വാസത്തിന്റെ അടിത്തറയില്‍ ഉലച്ചില്‍തട്ടാതെ, താന്‍ താമസിക്കുന്ന രാജ്യത്തിന്റെ നിയമങ്ങള്‍ അനുസരിക്കുന്നതില്‍ വിശ്വാസപരമായി എന്ത് പ്രശ്‌നമാണുള്ളത്? പെണ്‍കുട്ടികളുടെ സമ്മതപ്രകാരമേ വിവാഹം നടത്താനാവൂ എന്നും ശരീയത്ത് നിയമത്തിൽ ഉൾപെട്ടതാണ് ,എന്നാൽ പതിനെട്ടു വയസ്സ് തികയാതെ നടക്കുന്ന വിവാഹങ്ങളിൽ ബഹുഭൂരിപക്ഷവും പെണ്‍കുട്ടിയുടെ സമ്മതപ്രകാരമല്ല നടക്കുന്നത്. ഇതും ശരീയത്ത് നിയമത്തിന് വിരുദ്ധമാണ് . പതിനെട്ടു വയസ്സ് എന്ന നിബന്ധന സമ്മതമില്ലാതെ നടത്തപെടുന്ന വിവാഹങ്ങളെ ചെറിയ അളവിൽ ശരീയത്ത് നിയമത്തെ സംരക്ഷിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത് .
ഒരുകാലത്ത് ശൈശവവിവാഹം സാര്‍വത്രികമായിരുന്നു. സമൂഹത്തില്‍ത്തന്നെ രൂപപ്പെട്ട ചില മാറ്റങ്ങളുടെ ഫലമായി അത് തെറ്റാണെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുകയും അവയ്ക്ക് നിയന്ത്രണങ്ങളും നിരോധനങ്ങളും ഏര്‍പ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. 1978-ല്‍ ശൈശവവിവാഹ നിയന്ത്രണനിയമം(child marriage restraint act 1978) കൊണ്ടുവന്നു. എന്നാല്‍, നിയമത്തിന്റെ പഴുതുകള്‍ ചൂഷണംചെയ്ത് ശൈശവവിവാഹം വീണ്ടും തുടര്‍ന്നപ്പോള്‍നിയമം കൂടുതല്‍ കര്‍ക്കശമാക്കി 2006-ല്‍ ശൈശവ വിവാഹ നിരോധനനിയമവും(2) child marriage prohibition act )) പാര്‍ലമെന്റ് പാസാക്കി. ഇതോടെ ആണ്‍കുട്ടികളെപ്പോലെത്തന്നെ പെണ്‍കുട്ടികളെയും വിദ്യ അഭ്യസിപ്പിക്കേണ്ടത് അനിവാര്യമാണെന്ന് പൊതുസമൂഹവും രാഷ്ട്രവും തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
മലപ്പുറംജില്ലയിലെ കോളേജുകളിലെ വിദ്യാര്‍ഥികളില്‍ മഹാഭൂരിപക്ഷവും പെണ്‍കുട്ടികളാണ്.എന്നാല്‍, പത്താംക്ലാസില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ത്തന്നെ വിവാഹം കഴിക്കണമെന്ന്, വിദ്യാഭ്യാസവിപ്ലവം നടക്കുന്ന ഇക്കാലത്ത് ഏതെങ്കിലും പെണ്‍കുട്ടി പറയുമോ? കുടുംബത്തിന്റെ ഉത്തരവാദിത്വത്തിലേക്ക് കടന്നുവരാനുള്ള ശാരീരികവും മാനസികവുമായ വളര്‍ച്ച 16 വയസ്സുള്ള ഒരു പെണ്‍കുട്ടിക്ക് ഉണ്ടാകുമെന്ന് ആധുനികകാലത്തെ മനശ്ശാസ്ത്ര നിരീക്ഷണപഠനങ്ങള്‍ അടിസ്ഥാനമാക്കി കരുതാനാകുമോ?
ശരീഅത്ത് പ്രകാരം ഋതുമതിയാകുന്ന പെണ്‍കുട്ടിയുടെ വിവാഹം നടത്താം. 11 വയസ്സിലും ചിലപ്പോള്‍ ഒമ്പത് വയസ്സിലും ഒരു പെണ്‍കുട്ടി ഋതുമതിയായേക്കാം. എന്നാല്‍, 11 വയസ്സില്‍ വിവാഹംനടത്താന്‍ അനുവദിക്കണമെന്ന് ഒരു സമുദായസംഘടനയും ആവശ്യപ്പെടുന്നില്ല. മാത്രവുമല്ല, ഋതുമതിയായാല്‍ പെണ്‍കുട്ടികളെ നിര്‍ബന്ധമായും വിവാഹംചെയ്യണമെന്ന് ശരീഅത്തില്‍ പറഞ്ഞതായി പണ്ഡിതര്‍ക്ക് അഭിപ്രായമില്ല. പിന്നെ ഈ 16 വയസ്സിന്റെ കണക്കിനെ ശരീഅത്തിന്റെ പേരുപറഞ്ഞ് ന്യായീകരിക്കുന്നവര്‍ സമുദായത്തെ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിച്ച് എന്താണ് നേടാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്? പെണ്‍കുഞ്ഞായി പിറന്നതിന്റെപേരില്‍ ജനിച്ച ദിവസംതന്നെ കുഴിവെട്ടി ജീവനോടെ സംസ്‌കരിച്ച ഒരു സമൂഹത്തെ സ്ത്രീസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ മഹിമയാര്‍ന്ന പാഠങ്ങള്‍ ചൊല്ലിപ്പഠിപ്പിച്ച് മക്കമുതല്‍ സന്‍ആ (യമന്‍) വരെ സ്വതന്ത്രയായി ആരുടെ ശല്യവുമില്ലാതെ ഒറ്റയ്ക്ക് സഞ്ചരിക്കാന്‍ പ്രാപ്തരാക്കിയ പ്രവാചകന്റെ മാതൃക അട്ടിമറിക്കുന്നത് ആര്‍ക്കുവേണ്ടിയാണ്? 16-ല്‍ പക്വത എത്തുന്നവരും 20 വയസ്സായിട്ടും പക്വതയെത്താത്തവരും നമ്മുടെ രാജ്യത്തുണ്ടാകാം. ഇത്തരം സാമൂഹികവും ആരോഗ്യപരവുമായ കാര്യങ്ങള്‍ വിശകലനംചെയ്ത് സവിശേഷസാഹചര്യങ്ങള്‍ ചര്‍ച്ചചെയ്ത് പെണ്‍കുട്ടിയുടെ വിവാഹപ്രായം 18 ആയി രാജ്യം നിജപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ അത് അംഗീകരിക്കുകയല്ലേ നമുക്ക് അഭികാമ്യം?
മുസ്‌ലിം വിവാഹത്തില്‍ മഹറാണ് (പുരുഷന് സ്ത്രീക്ക് നല്‍കേണ്ടത്) പരമപ്രധാനം. എന്നാല്‍, മഹറിനെ പിന്‍തള്ളി സ്ത്രീധനം ഇന്ന് സാര്‍വത്രികമായിരിക്കുന്നു. മഹര്‍ വാങ്ങേണ്ട പണംപോലും വരന് സ്ത്രീധനമായി മുന്‍കൂട്ടി നല്‍കേണ്ട സ്ഥിതിയിലേക്ക് വിവാഹക്കമ്പോളം മാറിയിരിക്കുന്നു. സ്ത്രീധനം നല്‍കാനാകാത്തതിന്റെ പേരില്‍ എത്ര പെണ്‍കുട്ടികളാണ് പുരനിറഞ്ഞ് നില്‍ക്കുന്നത്. മൈസൂര്‍ കല്യാണത്തിലൂടെ വിവാഹിതരായ എത്ര പെണ്‍കുട്ടികളാണ് ഭര്‍ത്താവ് ജീവിച്ചിരിക്കെ വിധവകളാക്കപ്പെടുന്നത്! സമുദായം ഇത്തരം വിഷയങ്ങളില്‍ പ്രതിലോമപരമായി യോജിക്കുന്നതിനുപകരം ഈ വിധത്തില്‍ ജീവിതം ഹോമിക്കപ്പെട്ട പാവം പെണ്‍കുട്ടികളുടെ കണ്ണുനീര്‍ തുടയ്ക്കാനുള്ള മാര്‍ഗങ്ങള്‍ ആരായുന്നതിനല്ലേ ഒന്നിക്കേണ്ടത്? വസ്തുതകള്‍ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നവരെ ശരീഅത്ത് വിരോധികളെന്നും സമുദായത്തിന്റെ ശത്രുക്കളെന്നും മുദ്രകുത്തുന്നതിനുപകരം ആത്മവിമര്‍ശത്തിനും സ്വയംതിരുത്തലിനും തയ്യാറായാല്‍ അതായിരിക്കും മതസംഘടനകളുടെ അന്തസ്സിനും അവര്‍ സൃഷ്ടിച്ച പുരോഗതിയുടെ പിന്തുടര്‍ച്ചയ്ക്കും ചേര്‍ന്നത്.
Sunday, 22 September 2013
കട്ട പുറത്ത് KSRTC ......
കട്ട പുറത്ത് കിടക്കുന്ന ksrtc കേരള ജനതക്ക് അപമാനം .നഷ്ടത്തില്‍നിന്ന് നഷ്ടത്തിലേക്ക് കൂപ്പുകുത്തുന്ന കേരള സ്റ്റേറ്റ് റോഡ് ട്രാന്‍സ്പോര്‍ട്ട് കോര്‍പറേഷന്‍ (കെ.എസ്.ആര്‍.ടി.സി) ആര്‍ക്കും രക്ഷിക്കാന്‍ കഴിയാത്തവിധം അതിഗുരുതരമായ പ്രതിസന്ധിയില്‍ അകപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണ്. വന്‍കിട ഉപഭോക്താവ് എന്ന നിലയില്‍ കെ.എസ്.ആര്‍.ടി.സിക്ക് ഡീസല്‍ സബ്സിഡിക്ക് അര്‍ഹതയില്ളെന്ന കഴിഞ്ഞദിവസത്തെ സുപ്രീംകോടതി വിധി കൂടി വന്നതോടെ, അടിയന്തര രക്ഷാമാര്‍ഗങ്ങള്‍ കാണാന്‍ കഴിയുന്നില്ളെങ്കില്‍ ഈ പൊതുഗതാഗത സംവിധാനം താനേ തകര്‍ന്നുകൊള്ളുമെന്ന് വകുപ്പുമന്ത്രിതന്നെ പ്രവചിച്ചുകഴിഞ്ഞു. ബന്ധപ്പെട്ട കേന്ദ്രങ്ങള്‍ സ്ഥിരീകരിക്കാന്‍ തയാറായിട്ടില്ളെങ്കിലും ഒട്ടേറെ ഷെഡ്യൂളുകള്‍ റദ്ദാക്കി എന്നാണ് റിപ്പോര്‍ട്ട്. എണ്ണക്കമ്പനി മേധാവികളുമായും മറ്റും മുഖ്യമന്ത്രിയുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ ചര്‍ച്ച നടക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ചൊട്ടുവിദ്യകൊണ്ട് ഭേദമാക്കാന്‍ കഴിയുന്നതല്ല കെ.എസ്.ആര്‍.ടി.സിക്ക് പിടിപെട്ട മാരകരോഗമെന്ന് വകുപ്പു മന്ത്രിയടക്കം സമ്മതിക്കുന്നു. ഇന്ധനവില വര്‍ധന വഴിയുള്ള സാമ്പത്തിക ഭാരം യാത്രക്കാര്‍ പങ്കുവെക്കട്ടെ എന്നാണ് പരമോന്നത നീതിപീഠം നിര്‍ദേശിക്കുന്നത്. ബസ്ചാര്‍ജ് വര്‍ധന പഠിക്കാന്‍ നിയോഗിക്കപ്പെട്ട ജസ്റ്റിസ് രാമചന്ദ്രന്‍ കമ്മിറ്റിയുടെ റിപ്പോര്‍ട്ട് കിട്ടിയാലുടന്‍ ചാര്‍ജ് വര്‍ധന പരിഗണിക്കുമെന്ന് മന്ത്രി ആര്യാടനും പറയുന്നു.മന്ത്രി ആര്യാടന്‍ വകുപ്പ് ഏറ്റെടുത്ത ശേഷം എത്രതവണ ബസ് ചാര്‍ജ് കൂട്ടി എന്ന കാര്യത്തില്‍ അദ്ദേഹത്തിനുതന്നെ നിശ്ചയമുണ്ടാവണമെന്നില്ല. ഓരോ തവണ ഡീസല്‍ വില കൂട്ടുന്തോറും വന്‍ ഭാരമാണ് ജനങ്ങളുടെമേല്‍ കെട്ടിവെക്കുന്നത്. ഒരു വകുപ്പിന്‍െറ മുഖ്യജോലിതന്നെ ബസ് നിരക്കു കൂട്ടുക എന്നതായി മാറിയിരിക്കുന്നു. എന്നാല്‍, ഇതുകൊണ്ടൊന്നും കെ.എസ്.ആര്‍.ടി.സി രക്ഷപ്പെടാന്‍ പോകുന്നില്ളെന്ന് സര്‍ക്കാറിനും ജനങ്ങള്‍ക്കും നന്നായി അറിയാം. പ്രശ്നം അടിസ്ഥാനപരമാണ്. നമ്മുടെ ഗതാഗത കോര്‍പറേഷന്‍െറ ഘടനയും പ്രവര്‍ത്തനവും സുപ്രീംകോടതി സൂചിപ്പിച്ച കെടുകാര്യസ്ഥതയുടെയും നഷ്ടക്കച്ചവടത്തിന്‍േറതുമാണ്. അതിനെ ആമൂലാഗ്രം ഉടച്ചുവാര്‍ക്കുകയോ പകരം സംവിധാനം കണ്ടത്തെുകയോ ആവാം കരണീയം. സബ്സിഡി ഇല്ലാതെ, ലിറ്ററിന് അധികമായി 20 രൂപയോളം നല്‍കി ഇന്ധനം നിറക്കുകയാണെങ്കില്‍ കോര്‍പറേഷന്‍െറ പ്രതിമാസ നഷ്ടം 125 കോടിയായി ഉയരുമത്രേ. പ്രതിവര്‍ഷ നഷ്ടം കണക്കുകൂട്ടുമ്പോള്‍ ആരും ഞെട്ടിപ്പോകും. സബ്സിഡി ഇല്ലാത്ത ഡീസല്‍ വാങ്ങുന്ന വകയില്‍ മാത്രം 300 കോടിയോളമാണത്രേ അധികബാധ്യത താങ്ങേണ്ടിവരുക. ഈ ബാധ്യതയില്‍നിന്ന് മുക്തമാവാന്‍ എണ്ണക്കമ്പനികള്‍ കുറഞ്ഞ വിലക്ക് ഇന്ധനം നല്‍കണമെന്നാണ് സര്‍ക്കാര്‍ ആവശ്യപ്പെടുന്നത്. ഈ ദിശയില്‍ കേന്ദ്രസഹായം ലഭിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതുപോലും പോഴത്തമായിരിക്കും. വന്‍കിട ഉപഭോക്താവ് എന്ന പദവിയില്‍നിന്ന് ഇറങ്ങിവന്ന് സ്വകാര്യ പമ്പുകളില്‍നിന്ന് ഇന്ധനം നിറക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഗൗരവമായി ആലോചിക്കണമെന്ന നിര്‍ദേശം മുന്‍ ചീഫ് സെക്രട്ടറി ജോസ് സിറിയക്കിന്‍െറ നേതൃത്വത്തിലുള്ള സമിതി മുമ്പേ മുന്നോട്ടുവെച്ചതാണ്. സപൈ്ളകോയുടെയോ ഓയില്‍ കമ്പനികളുടെയോ ചില്ലറ വില്‍പന ഒൗട്ട്ലെറ്റില്‍നിന്ന് എണ്ണയടിക്കാനായിരുന്നു സമിതി ശിപാര്‍ശ ചെയ്തത്. ബുധനാഴ്ച എണ്ണക്കമ്പനി പ്രതിനിധികളുമായി നടത്തിയ ചര്‍ച്ച ഈ നിര്‍ദേശത്തിലൂന്നിയാണെന്നാണ് വകുപ്പുമന്ത്രി വെളിപ്പെടുത്തിയത്. നിലവില്‍ കെ.എസ്.ആര്‍.ടി.സി ഡിപ്പോകളില്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന 67 പമ്പുകള്‍ ഇന്ത്യന്‍ ഓയില്‍ കോര്‍പറേഷന്‍ സപൈ്ളകോക്ക് വാടകക്ക് കൊടുക്കാനും അവിടെനിന്ന് സബ്സിഡിയോടു കൂടിയ ഇന്ധനം വിതരണം ചെയ്യാനും എണ്ണക്കമ്പനികള്‍ സന്നദ്ധമായിട്ടുണ്ടത്രേ. ധാരണ നടപ്പാക്കുന്നതിലെ കടമ്പകള്‍ നീക്കാന്‍ സര്‍ക്കാറും മുന്‍കൈ എടുക്കുമെന്ന് ഉറപ്പു നല്‍കിയിട്ടുണ്ട്. ഇതോടൊപ്പംതന്നെ ട്രാന്‍സ്പോര്‍ട്ട് കോര്‍പറേഷന്‍ ഇപ്പോഴത്തെ കടുത്ത പ്രതിസന്ധിയില്‍നിന്ന് കരകയറുന്നതു വരെയെങ്കിലും ഡീസലിന്മേല്‍ ചുമത്തുന്ന 19.8 ശതമാനം നികുതി ഇളവുചെയ്യാന്‍ സര്‍ക്കാറും മുന്നോട്ടുവരണം. അതിന് സന്നദ്ധമാവാതെ, അധികബാധ്യത ജനങ്ങള്‍ ഏറ്റെടുക്കണമെന്ന് വിധിക്കാന്‍ വേണ്ടി മാത്രമാണ് വിഷയം മന്ത്രിസഭ ചര്‍ച്ചചെയ്യുന്നതെങ്കില്‍ ജനവിരുദ്ധ സമീപനമായേ അത് വിലയിരുത്തപ്പെടൂ.40,000 ജീവനക്കാരെയും 35,000 പെന്‍ഷന്‍കാരെയും തീറ്റിപ്പോറ്റേണ്ട വലിയ ഉത്തരവാദിത്തമുള്ള ഒരു കോര്‍പറേഷനെ കാര്യക്ഷമമായി മുന്നോട്ടുകൊണ്ടുപോകാന്‍ വാചകക്കസര്‍ത്തുകൊണ്ടുമാത്രം ആവില്ളെന്ന് ബന്ധപ്പെട്ടവര്‍ മനസ്സിലാക്കണം. തമിഴ്നാട്ടിലെയും കര്‍ണാടകയിലെയും അടക്കം രാജ്യത്തെ 20 സ്റ്റേറ്റ് ട്രാന്‍സ്പോര്‍ട്ട് കോര്‍പറേഷനുകള്‍ പൊതുഗതാഗത സംവിധാനമെന്ന നിലയില്‍ സ്തുത്യര്‍ഹ സേവനം, ലാഭകരമായി കാഴ്ചവെക്കുമ്പോള്‍ നമുക്കുമാത്രം എന്തീ ദുര്‍ഗതി എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ആഴത്തില്‍ പഠിച്ച് പ്രതിവിധി നിര്‍ദേശിക്കാന്‍ സര്‍ക്കാര്‍ മുന്നോട്ടുവരേണ്ട സമയം അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു. വകുപ്പുമന്ത്രിതന്നെ ദയാവധം വിധിക്കുന്ന അവസ്ഥ കേരളത്തിന് നാണക്കേടാണ്.
Friday, 20 September 2013
Radical Leftist,but a spanish nun...!
A Spanish nun has become one of Europe's most influential left-wing public intellectuals. This year, thousands have joined her anti-capitalist movement, which campaigns for Catalan independence, the reversal of public spending cuts and nationalisation of banks and energy companies.
As political headquarters go, the monastery of St Benet has got to be among the most beautiful and peaceful anywhere. To get there you must take a breath-taking drive up the sacred mountain of Montserrat.
Sister Teresa Forcades, the unlikely star of local television chat shows, Twitter and Facebook, had been worryingly hard to nail down. So great is the demand for her time and blessing that her secretary's email here at the monastery always returns an automatic reply that the inbox is full.
Sister Teresa seems always to be in at least two places at once. She is bright-eyed, confident, almost breezy. Her disarmingly perfect English - mastered during a few years at Harvard University - feels somehow out of place in the humble cloisters of this serene spot.
Sister Teresa has her own YouTube channel
There's no politician quite like her. She's never without her nun's headdress, and says that everything she does is born of deep Christian faith and devotion. Yet, she has been strongly critical of the church and the men who run it.
Followers of her movement, Proces Constituent, which has signed up around 50,000 Catalans this year, are mainly non-believing leftists. She won't run for office, and says she won't create a political party, but she's undeniably a political figure on a mission - to tear down international capitalism, and change the map of Spain.
Her 10-point programme, drawn up with economist Arcadi Oliveres, calls for:
• A government takeover of all banks and measures to curb financial speculation
• An end to job cuts, fairer wages and pensions, shorter working hours and payments to parents who stay at home
• Genuine "participatory democracy" and steps to curb political corruption
• Decent housing for all, and an end to all foreclosures
• A reversal of public spending cuts, and renationalisation of all public services
• An individual's right to control their own body, including a woman's right to decide over abortion
• "Green" economic policies and the nationalisation of energy companies
• An end to xenophobia and repeal of immigration laws
• Placing public media under democratic control, including the internet
• International "solidarity", leaving Nato, and the abolition of armed forces in a future free Catalonia
With a natural flair for public speaking, and a razor-sharp campaigner's mind, hasn't she really outgrown the monastic life, and won't her sisters become weary of the constant trail of visitors, I wonder?
She breaks off our first, intense interview, to greet a delegation of Catalan independence activists, who have come to pay homage at the monastery.
While I wait, the sisters who stop to talk, are in no doubt that her talents and fame are "gifts from God", and that she's paving the way for a newer, more feminist future for the Catholic church.
They are just three dozen women living a quiet life of prayer, but this is Sister Teresa's political power base. She is their ambassador to the secular and often turbulent world down the mountainside. Unlike most political parties fuelled by rivalry and deal-making, Sister Teresa's inner circle loves her unconditionally and the feelings are mutual.
When I travel to see her drumming up support for the new movement in a town square, the place is packed. She grips the crowd with radical ideas that frighten many mainstream politicians in Spain. She admires Gandhi, and some of the policies of the late Hugo Chavez in Venezuela, and Bolivia's Evo Morales.
But it's the centuries-old economic model of Benedictine nuns creating useful goods to sell, that she cites most passionately.
After a two-week break, I drive up the winding road to the monastery for a last visit. Sister Teresa has been at a religious conference in Peru, where it's winter, and she's come home with a cold. Bishops loyal to the Vatican have been criticising her radical stances on everything from abortion to banking.
It's become a familiar battle wherever she goes. For now at least, her own bishop at home, has not forbidden her to carry on.
In the chapel she greets my wife and two young children warmly. She tells me that as a teenager, she herself was put off becoming a nun by the need to live a celibate life.
Is this another contradiction I wonder: is she missing a life where she can love freely, with all that that implies?
She tells me that she's been in love three times since becoming a nun, but her devotion to God and the monastery is as strong as ever.
"As long as my religious life is full of love, I'll be here," she tells me. "But the moment this life turns sacrificial…Then it's my duty to abandon it."
For now it seems, Catalonia's love affair with perhaps the world's least predictable political figure, is set to run and run.
Nuclear liability bill.....never bend it to corporates!!!
We are shocked at the recent expose’ about the government’s note to the Cabinet Committee on Security asking for overriding nuclear liability for Westinghouse to seal a nuclear agreement with the US corporations during PM’s visit to Washington, undermining all democratic and sovereign institutions of India.
The dilution of the Nuclear Liability Act is being touted as a “gift” to the US. We, the concerned citizens strongly condemn this brazen contempt for a democratically adopted Act by the sovereign parliament of India. To assure the United States that the Government will make sure that the operator (NPCIL) does not use its ‘right of recourse’ against suppliers of defective equipments is a shameless sell out of Indian people’s lives. Earlier, the government tried to placate the nuclear corporations by diluting the Act by framing rules that go against the spirit of the law.
To offer a liability playing field to the international nuclear corporations, whose constant decline has been greatly exacerbated by the setback after the Fukushima catastrophe, actually amounts to selling off Indian people’s lives and safety for nuclear profits. We have not forgotten the criminal record of Dow Corporation in the Bhopal gas tragedy and the shameless episode of Indian politicians letting the culprits go scott-free: both physically and in terms of adequate liability for the horrendous accident.
The Indian government risking its citizens lives even as the crisis in Fukushima has further deepened over last few weeks exemplifies its callousness and the narrow elite interests that it represents. When Japan has been forced to switch off all its reactors and countries like Germany, Sweden, Switzerland, Italy etc have decided to go nuclear free, it is unfortunate that India is choosing to miss the historic opportunity to go for sustainable, renewable, decetralised and equitable forms of energy and shun nuclear power which contributes less than 3% of its electricity production.
We register our strong protest on any further dilution of the Nuclear Liability Act and endangering the lives of common people of India.
Thursday, 19 September 2013
MODI the FASICT and the FACTS.....
NARENDRA MODI; THE FASICT AND THE FACTS...
The first Himalayan blunder of such public relations exercises which thoroughly exposed the Modi bandwagon for what it is, was the claim that Modi had “saved” 15,000 Gujarati pilgrims by hiring 80 cars to
bring them down from the hills, during the terrible calamity which hit the Kedarnath and Badrinath hill areas of Uttarakhand. People were puzzled as to how such a claim could be made when it took the army and defence forces ten days of constant helicopter sorties and transport to rescue around 40,000 people. Analysts made calculations with the number of pilgrims in each car, the number of kilometers to be travelled and so on and came to the conclusion that it would take, with non-stop driving without a second’s rest, 233 hours or almost ten days to manage this feat which Modi’s PR team said was completed in one day! But it is not just the foolishness of the claim, it is the desperation to use every opportunity even the most tragic plight of the yatris, to score a goal for Modi. In the event, in the face of the exposures, Modi had to backtrack and the President of the BJP Rajnath Singh then denied that such a claim had ever been made in the first
place!
In fact all the Modi claims are filled with similar such falsehoods. But the packaging of Modi is not just a PR exercise to promote the agenda of an individual relentlessly pursuing his personal ambitions. It is an exercise which is backed by corporates both domestic and foreign who see in the Modi model an opportunity to fulfill their dreams of a corporate led “reformed’ India. It has the backing of the RSS, impatient of the restrictions put by NDA allies on its core Hindutva agenda which it believes will be best safeguarded under the leadership of Modi.
Modi’s role in the 2002 genocide
Volumes of material on the genocide in Gujarat bring out how minorities were subjected to, the bloodshed, arson, rape and loot, and how the law enforcement machinery of the Modi Government not only permitted a free run for the most rabid organisations of Sangh Parivar but actively connived with them in many places. For most people, the Gujarat pogrom of 2002 has become synonymous with horrifying images of charred bodies of Muslim men, women and children.
During the carnage, from the beginning, the complicity of the state government was obvious. Narendra Modi reportedly gave instructions to top officials not to take action against the rampaging mobs already on the streets. Also, trained volunteers led these mobs and most of them knew they had political patronage. Since there was systematic erosion of the rule of law in maintaining state ‘neutrality’, the antiminority bias had become part of the state policy. While Modi propagated the fiction that the Godhra incident was a pre-planned act by terrorists, his Home Minister Gordhan Zadaphiya saw the hand of ‘enemy country’ Pakistan in the whole episode. This laid the base for the attack on Muslims, drawing an utterly perverse link between
international terrorism, Pakistan and every Muslim.
That the carnage, which has been termed an upsurge of Hindus by the VHP and other RSS affiliates, was not spontaneous is also proved by the fact that cranes, trucks and shovels were used extensively for the whole operation. Also the extensive use of gas cylinders, availability of lists of Muslim households and business enterprises in advance and the import of trucks of swords and dangerous chemicals also point to the fact of extensive planning which went into preparation of this pogrom. And yet neither the Chief Minister, the State Government nor the State agencies have been held accountable and punished. It is a matter of shame that the then Central Government under Atal Behari Vajpayee and all the allies at the time, kept silent while the great cover–up of the responsibility of the State Government was done. L.K. Advani was the prime mover as the country’s Home Minister in this cover up. The culpability of the Chief Minister and others is thus the core issue in bringing justice to the minorities in Gujarat to heal their wounds
Modi Model of Governance:
On the terrible day of February 27 2002 the Sabarmati Express carrying karsevaks from Ayodhya was attacked just before the train reached Godhra station in Gujarat. 58 people including women and children were killed. It was a terrible and shocking crime. Subsequently over 100 Muslims were arrested. 31 have been convicted and the rest acquitted.
However, as the evidence being argued before the Metropolitan Magistrate in the Ahmedabad Court shows, the police were informing the Chief Minister’s office from the beginning of February of the communal mobilizations going on to take groups of karsevaks for the Ayodhya Mahayagna for the building of the temple. These messages are dated from between 7-2-2002 till the return of the karsevaks on 27-2-2002, but the Modi Government deliberately ignored these messages. Communal and provocative anti-Muslim slogans were being shouted all along the way to Ayodhya and back, again no action was taken.
At the time of the horrific attack on the train, Narendra Modi was the newly elected Chief Minister of Gujarat. Who were the people he was in constant touch with on that day?The phone records quoted in
Zakia Jafri’s protest petition show that even before Modi contacted officials, almost as soon as the information of the news reached him, he spoke to Jaideep Patil, the General Secretary of the Vishwa Hindu
Parsihad who has been chargesheeted as a main accused in another case of the killings of eleven Muslims. At that time reports were reaching Modi’s office of the grossly provocative, communally rabid and bloodthirsty slogans being raised by crowds being mobilized by the VHP. It is known to any administrator in Gujarat that Godhra is a highly communally sensitive place where there have been several riots in the past but Modi refused to act on the stream of reports being sent by field operatives of the State Bureau of Intelligence.
In the statement prepared by the Modi Government and read out in the Assembly which was in session, the Home Minister deliberately concealed the fact that both the District Magistrate of Godhra and the officer in-charge had repeatedly reported the communal slogans being shouted by the karsevaks. But when Modi arrived in Godhra later that evening, he held a minicabinet meeting which decided to handover the bodies of the Godhra victims to the same Jaideep Patel, the leader of precisely that organization which had already started drumming up communal hatred through slogans and speeches. Shockingly, this criminal was himself present in the said meeting presided over by Modi, as testified by the Godhra district magistrate Jayanthi Ravi.
Secondly while Modi himself was in Godhra, he permitted the postmortem of the Sabarmati train victims to be performed in the open on the railway platform in front of the growing frenzied crowds.This was an unprecedented action which stoked the flames of the communal fire.
What was the result? The bodies were literally used to mobilize mobs all over Gujarat and to start the communal genocide. In Ahmedabad the motor cavalcade with the bodies was headed towards the Sola Civil Hospital. Even more damning, the Chief Minister held a meeting at his residence later that night in which the then senior police officer has given witness that the Chief Minister effectively neutralized any action the police should have taken. Was that good governance?
No Police Intervention
There was no police intervention to stop the already rampaging mobs. The next morning Jafri’s house was surrounded. In spite of repeated requests from him, no police force was sent.In contrast to the refusal to send forces in spite of the repeated messages from the police and SIB, the PCR records — which the SIT was trying hard to conceal — also reveal that the Government had enough forces to escort a VHP leader known for his inciting slogans, Acharya Giriraj Kishore, from the airport to the Sola Civil Hospital to accompany the processionists, shouting filthy hate speeches and murderous slogans. But they did not have enough forces to send to Naroda Patiya where 96 persons were massacred in broad daylight (chargesheet figures in the Naroda Patiya case, though more deaths have been recorded) and 69 persons at Gulberg Society the same day and around the same time aggressive processions were being allowed. Modi, allowing and openly supporting the bandh and neutralising his administration, decided to give the RSS-VHP-BD mobs a free run of the Gujarat streets to massacre innocents.
These are only a few examples. But what they show is that either there was gross dereliction of duty by Modi and his officers which blows the myth of good governance or there was a deliberate plan, as most people following the Gujarat developments believe, of a coldblooded conspiracy to teach the ‘Muslims a lesson” the favourite pastime of communal bigots spawned by the RSS and its front organizations.
Put Modi on Trial
In the light of this clear evidence, we the RED ARMY is reiterating our demand that Modi’s name be added to the chargesheet at present before the court and that he should be tried for his leading role in the
conspiracy of the worst communal carnage this country has seen..
Post-2002: Subversion of JusticeSince 2002, governments in Gujarat under Modi have taken a minimalistic approach to rehabilitate the 70 odd colonies of approximately 5,000 families of internally displaced. Some efforts were made by a few organizations and Trusts who tried to put together the facilities and provisions with great difficulty, against the odds posed by the hostile State Government. A few state run refugee camps were closed down soon under the pretext that State does not want to run “child production factories,” the humiliating insinuation being was that Muslims produce more children and are “a demographic threat to the Hindu nation.” Muslims have been pushed to the ghettoes which are poor in hygiene and distant from any civic amenities. Many social facilities like banking, schools, mobile-phone services are denied to them. Even the minority scholarship scheme funded by the central Government has been rejected by the Gujarat Government and not implemented depriving thousands of Muslim students of its benefits. In fact the case is presently before the Supreme Court. Whom can an ordinary Muslim post 2002 turn to in Gujarat?
4000 cases of violence against the minorities in Gujarat were closed by the Modi Government. It was only on the intervention of the Supreme Court that the police were forced to reopen at least half of them. In the shocking Best Bakery case 14 people who had taken shelter in the bakery were surrounded by a mob and were burnt to death. The Modi Government pressurized the witnesses into changing their statements and all the accused were acquitted. The Supreme Court had to intervene and order a retrial with the Chief Justice saying he “had no confidence” in the Gujarat Government. The case was retried and some of the criminals were convicted while others escaped due to the deliberate gaps in the investigation.
No one can move on from 2002 as is being advocated by Modi supporters, as long as the guilty, including the Chief Minister are not punished.
Gujarat Model = Pro Corporate Model
Gujarat model is a hot inflated air baloon.....
Social Inequalities
There are higher malnutrition levels in Gujarat compared to other States including Uttar Pradesh. Child malnutrition levels in Gujarat are the same as in Chattisgarh and Orissa. A recent UNICEF report states that “almost every second child in Gujarat is malnourished and three of four are anemic. One mother in three in Gujarat struggles with acute under-nutrition”. According to the Government of India’s Children in India report (2012) infant mortality rates considered one of the basic indicators for social advance, is high in Gujarat at 44 per every 1000, giving it a low rank of 11 among States. The Chief Minister’s insensitive statement that this is because women in Gujarat diet, reflects contempt for the poor and the working classes in “Vibrant Gujarat”.
While the vibrant Gujarat summit showcases infrastructural development as being a priority, Gujarat has a very poor record in infrastructure for the poor. The vast majority of the rural population is denied sanitation and water facilities with 67 per cent having no access to toilets, only 16.7 per cent have safe drinking water.
In social terms the Gujarat model has been discriminatory against dalits, adivasis and women. The adivasi areas for example have seen no development with all social indicators showing the discrimination against these sections. The recent Planning Commission review of educational and health facilities shows up the failure of the Modi Government on both these spheres. UNDP statistics show that Gujarat ranks 18th when it comes to success in keeping children in school. The Gujarat gross enrolment ratio in higher secondary schools was three percentage points lower than the national average of 39.3 per cent. The Gujarat school drop out ratio for SC/ST of 57.9 per cent was much higher than the national average of 49.3 per cent which in any case is shamefully high.
The most shocking example of the skewed social approach in this model of Governance is the high incidence of female feoticide and the consequent continually poor sex ratios. Gujarat’s sex ratios worsened in this decade from 921 in 2001 to 918 women for every 1000 men. The child sex ratios (0-6 years) though slightly better than ten years ago are still shocking at just 886 in 2011 according to the Census 2011.
Jobless Growth and Low Wages
In economic terms, just as at the all India level the Congress led UPA Government has boasted of high growth rates as a measure of its success, so also does the Modi led Gujarat Government. It is true that Modi has pushed corporate reform policies much faster than UPA. In spite of its urgent desire to do away with labour reform and labour rights, the UPA can only do it incrementally while the Modi Government with its outright majority has virtually banned all trade union activity in its manufacturing special zone areas.
Inequality in Gujarat among the poor and the rich is therefore among the highest in the country. According to Planning Commission, per capita income of Gujarat in 2010-11 stands at 8th place among top states. It can be said that the per capita has increased faster than in any other state, but the inequalities have also increased. The NSS0 data provides the reality: In high growth Gujarat, the quality of employment is mainly in the informal sector with 89 per cent men workers and 98 per cent women workers in the unorganized sector with no guaranteed minimum wage or protective legislation.
As far as women are concerned the percentage is higher than two percentage points compared to the all India figure which is 96 per cent of women in the informal sector. Thus the vibrant Gujarat summits have not changed the quality of employment and life for the state’s working people. Moreover just as the UPA promotes pro-corporate jobloss growth, so also in Gujarat, data shows that in the last decade employment has dropped to almost zero in Gujarat.
As far as wage rates are concerned, Gujarat ranks low in the all India index for 20 major States. For casual rural male workers it ranks 14th who earned on an average just 69 rupees a day. For women it ranked 9th with rural casual women workers earning just 56 rupees on average. For regular rural workers Gujarat had a low in the rankings at 17th position, (Rs. 152 for men) and 9th position for women (Rs. 108) For urban casual workers, the State was in the 7th position with men earning a wage of 108 rupees and it was in the 14th position for women. For regular male workers in urban areas the position was even worse at 18th (Rs. 205) and for women 13th (Rs. 182).
The BJP has boasted that in Gujarat there have been no suicide deaths of farmers. According to RTI gleaned information shockingly between August and December 2012, there were 40 farmer suicides. These were in the main suicides by debt ridden farmers in the Saurashtra region. The main thrust of Modi’s policies like the UPA is to encourage corporate farming and cater to the big farmer lobby ignoring the interests of small and marginal farmers.
Generosity for Corporates
But for corporates the Gujarat model is generosity personified. If India’s top industrialists sing Modi’s praises it is not for nothing. Huge tracts of land which should have been distributed to the landless, have been given over to corporates at throw away prices — an example of
robbing the common people of Gujarat to help the corporates. This includes forest land. But at the same time the Forest Rights Act is blatantly violated. Gujarat has the worst record in implementation of the Act. As many as 1.20 lakh claims of tribals for land pattas was rejected arbitrarily by the Government. On May 3, the Gujarat High Court accepted a petition and ordered that all these cases should be reconsidered. Currently there is a big kisan movement against the forcible acquisition of 55,000 acres of land in theBahucharaji area for theSpecial Investment Region to help corporates get land at low prices. In
spite of opposition, Maruti Suzuki has already been given 750
hectares.
According to the CAG, Modi’s Govt. has bestowed around Rs 1275 crore rupees in dubious ways to benefit the corporate sector for the fiscal 2011-2012. The CAG report, which was recently submitted to the state assembly, says the chief gainers of Modi’s generosity are the Adani, Essar, Reliance, Larson & Toubro among others. It is the double standards of the BJP that it has used its majority to virtually suppress the report.
The Tatas shifted their Nano project to Gujarat. 1100 acres were given at a throwaway price of just 900 rupees a sq metre when the market price was 10,000 rupees a sq metre. A huge loan at the rate of 0.01% has been given from the State exchequer. In economic terms analysts have calculated that each car rolling out from Tata factory will have the subsidy of 60,000 rupees.
This kind of industrial development also induces displacement with women, dalits and Adivasis being the major victims of this displacement. It causes joblessness, homelessness, deprivations, marginalization and social fragmentation.
Subscribe to:
Posts (Atom)